‘Waarom nooit kinderdag?’

‘Zucht, waarom is er nooit een kinderdag?’ Dat was altijd het eerste wat in mijn jonge jaren in mijn gedachte kwam op moederdag. En als ik deze vraag vervolgens aan mijn moeder stelde, antwoorde ze: ‘Nee, jongen. Je moet het zo zien: Moederdag is één keer per jaar, en kinderdag is altijd’. Vervolgens stelde ik me voor hoe mooi het zou zijn als het daadwerkelijk altijd kinderdag zou zijn. Alles mogen doen wat je zelf wil. Je bent zelf vrij, je ouders zijn geen gezaghebbende maar zijn gewoon je beste maatjes die jou vertroetelen.

Pats-boem-knal. De realiteit is het heden. En tot me verbazing is het inderdaad elke dag kinderdag. Ouders hebben totaal geen gezag meer. Kinderen zijn het hoofd van het gezin, in plaats van andersom. Een tijdje terug zag ik op tv het programma Zembla. Tandenknarsend zat ik te kijken naar ouders die hun kinderen maken tot verwennende snotneuzen. En het ergste van alles was dat de ouders er openlijk voor uit komen dat ze hun gezag verliezen tegenover hun kinderen.

Het woord ‘kinderen’ heb ik nu al teveel gebruikt in deze column. Alles draait om kinderen en ouders zijn het sloofje ervan. En ja, nu kan ik wel zeggen dat mijn moeder gelijk had. ‘Kinderdag is altijd’. Ja inderdaad. Wanneer is het afgelopen? Als het kind zelf verantwoordelijkheid moet dragen wat hij niet geleerd heeft. En ja, dit zorgt ervoor dat psychische stoornissen doodnormaal zijn.

Door de welvaart waarin we leven moeten we vrij zijn. Niets, niks en noppes mag ons belemmeren in onze keuze mogelijkheden. Alle waarheden respecteren we omdat niemand weet wat de echte waarheid nou is. We lachen ons stuk als we een artikel lezen over ‘Fuck de koning’. En we vragen ons publiekelijk af waarom deze wet er nog überhaupt is. Gezag en ontzag zijn begrippen die langzaam vervagen uit de Nederlandse woordenboeken.

Over de koning gesproken. Ik las laatst op NOS.nl een artikel over de gezag van onze koning. Hoe pijnlijk is het om te zien dat de beelden van Luckytv eigenlijk exact het gezag van onze koning weerspiegeld. Onze democratie heeft ervoor gezorgd dat jij en ik de hoogste macht hebben. ‘Wij’ stelletje dorpsidioten die-met de koning voorop- de polonaise lopen. Ondertussen merken we niet op dat de rest van de wereld één grote chaos is. Ach ja, zolang ik vrij ben boeit me dat niet zoveel..

Waar waren we ook alweer gebleven. Oja, moederdag. De dag dat zorgt voor een economische impuls. Waarin jijzelf mag kiezen welk cadeautje jij koopt.