Tussen dood en afscheid..

Een dierbare, net overleden, je grote liefde, vriend(in), familielid, collega, je vader, moeder, of zelfs je kind.. Hoeveel pijn doet dit in je hart? Hoeveel verdriet kan een mens verdragen? Heb je afscheid kunnen nemen? Was het een opluchting, een verlossing van pijn of toch een abrupt einde aan een nog kort of juist lang en prachtig bestaan? Er gaat zoveel door je heen, een knoop in je maag, misschien een last van je schouders, een waterval van tranen, een achtbaan van emoties. Is dit écht?
Het leven heeft een begin en een einde. Het begin wordt als wonder en welkom gevierd; het levenseinde vaak zo anders beleefd. Alle actieve communicatie met hem of haar stopt, éénzijdig, het lijf en herinneringen blijven over, in de geest, in alles wat tijdens het leven is achtergelaten en vastgelegd, op schrift, beeld en geluidsmateriaal of anderszins. Nu samen afscheid nemen. Het leven om je heen raast voort alsof er niets aan de hand is; onwetend en daarom niet beseffend wat er zich in jouw leven afspeelt, terwijl jij je, samen met anderen, voorbereidt op het samen afscheid nemen van een bijzonder betekenisvol medemens. Een ritueel dat jou en anderen helpt, om elkaar het respect te tonen voor de betekenis die deze mens ook in hun leven had. Het delen in rituelen geeft troost en moed om met het verlies om te gaan, een nieuwe basis om door te gaan met het eigen bestaan; de liefde te hervinden, ook voor het eigen leven, als dit soms even zinloos lijkt.
Het is zo vreemd in de weken, maanden en jaren na het overlijden. Het is zo anders zonder die persoon. De lege plek die achterblijft, alsof hij of zij er nog is. Je wordt gedwongen te wennen aan de afwezigheid. Je weet hoe fijn het was om met hem of haar te zijn, elkaar te ontmoeten, te helpen, te waarderen, elkaars verhalen te vertellen, elkaars plezier, verdriet, verwondering, moeilijkheden en liefde te delen. Vooral op bijzondere dagen is het gemis het grootst. Ik zou zo graag.. het zou zo fijn zijn.. om nog één keer, al is het misschien, heel misschien, pas later, elkaar weer te zien, samen weer even herinneringen te kunnen ophalen, te praten, vasthouden, knuffelen, eten, drinken, wandelen of muziek te maken, te lachen, elkaar in de ogen te kijken en beiden te voelen, dat het goed is zo..