Treinreizen

Ik sta te wachten op de trein. De intercity vanuit Tilburg naar Breda kan ieder moment arriveren terwijl ik zo nonchalant mogelijk tegen een muurtje op het perron aanleun om vervolgens voor de vierde keer in 30 seconden mijn Facebook tijdslijn te vernieuwen, wetende dat er ook deze keer hoogstwaarschijnlijk geen nieuwe statusupdate van een vage kennis, die je uit beleefdheid als vriend op Facebook hebt, voorbij zal komen. In de verte zie ik een geel object, dat verdacht veel op een NS-trein lijkt, steeds dichterbij komen. Ik berg mijn telefoon op en begeef me, nog altijd licht teleurgesteld vanwege mijn karige tijdslijn, richting de mensen die samen met mij op het perron staan te wachten.

De trein nadert in een laag tempo het perron en de mensen om mij heen worden onrustig. Ze weten dat ze een paar seconden de tijd hebben om zich tactisch te positioneren zodat ze vooraan, of desnoods bijna vooraan staan bij een van de ingangen van de trein zodra die tot stilstand komt. De ervaren rotten glibberen moeiteloos tussen de mensen op het perron door en schromen niet om af en toe een kleine duw of een verdekte elleboogstoot uit te delen. De wat minder ervaren treinreizigers kijken onwennig om zich heen en blijven tot het allerlaatste moment twijfelen of ze naar links of rechts bewegen, met het resultaat dat als de trein tot stilstand komt, de ervaren rotten vooraan bij de ingang staan met een zegepralende glimlach op het gezicht terwijl de minder ervaren treinreiziger tussen de twee ingangen in sukkelt, beseffend dat ze tussen de zwetende oksels en onfrisse adem van hun medepassagiers moeten staan terwijl ze uit alle macht proberen hun balans te houden in deze rijdende attractie die men een trein noemt.

Ik sta bij de ingang van de trein met een zegepralende glimlach te wachten. Ik sta vooraan. De deur gaat open en de mensen stappen uit. Op een gegeven moment zie ik dat er een klein gaatje ontstaat tussen twee uitstappende reizigers en ik besluit me ongegeneerd naar binnen te proppen om vervolgens als een hongerige hyena op jacht naar haar prooi de coupé binnen te stormen en een mooie zitplaats op te zoeken. Drie elleboogstoten, vijf duwtjes en een scheldende oma later zit ik op mijn dubbele zitplaats welke ik helemaal in beslag neem omdat ik mijn tas natuurlijk niet op mijn schoot ga zetten maar gewoon op de stoel naast me. Ik open Facebook en zie een nieuwe statusupdate van een vage kennis op mijn tijdslijn. Mijn dag kan niet meer stuk.