Stop even met waar je mee bezig bent.

Daar zit je dan, even niks. Twee weken vakantie gehad. Dit voelde goed. Geen wekker die je eruit stuurt, geen baas die op je wacht. Het moeten is er af…

Maar vandaag is het gewoon weer maandag. De wekker ging al vroeg. Kijkend in je agenda wat er gebeuren moet. Afspraken die staan, je wordt weer verwacht daar waar je moet zijn. Ja, dat is de mens ten voeten uit. We hebben verwachtingen. Hetzij van je zelf het zij van de ander. Wat doet dit met je? Voel je de druk? Of ga je mee in de flow van aller dag. Met een kop koffie in de hand, zittend op de bank. Het is stil om me heen. En daar gaan mijn gedachtes. Maar is het goed om je gedachten daar over te laten gaan. Je kunt gaan mijmeren over de dingen. Zal ik wel of toch liever niet?

Zelf vaak druk in mijn hoofd in alles wat ik moet en misschien nog zou willen. Daardoor actief, er wordt op mij gewacht of denk dat er gewacht wordt. Dit zijn de verwachtingen die ik mijzelf opdraag. Dat klinkt als een kadootje die ik mij zelf geef. Het opdragen aan mij zelf.

Maar wat als ik even stop. Even niets doe. Wat gebeurt er dan? Zittend op de bank met dat kopje koffie in de hand en de stilte om mij heen. Al is het maar heel even. En ja, dan komen ze toch weer. Gedachtes spoken door mijn hoofd daar waar ik niet wil dat ze zijn. Het is toch juist goed om even te zijn? Voelen wat er is. De smaak van koffie en de stilte om me heen! Gun me zelf dat moment. Het zal rust en ruimte geven.

Wake up, de koffie is op…muziek gaat hard, mee zingend door de kamer en de poets doek in de hand. Tja, twee weken vakantie, dat is nu toch echt geweest. Orde van de dag, verwachtingen die ik mijn opdraag en dus werk aan de winkel. Huis wordt weer ruim en zelf klaar om morgen weer naar mijn werk te gaan.

Ik was even gestopt maar kan er nu weer tegen aan…..