Puber of paradepaardje?

Elke Puber wil wel iets laten zien. Zijn nieuwe colbert, een stoere hond of een zonnebril. En heel soms, alsof het voor ons plezier is, willen ze alles tegelijk laten zien en dat levert altijd een leuk verhaaltje op.

In dit geval is de gezonnebrilde jongeman een jaar of zeventien. Met niet zomaar een zonnebril, nee, een net iets te grote pilotenbril. Helaas is hij helemaal zilverkleurig en onmiskenbaar van kermisplastic. Toch lijkt dit het jonkie niet deren. Hij is er heel trots op. Dat of hij is toch echt een paar maten te groot want hij kan er niet van afblijven. Op zich kan de bril trouwens best met de afgetrapte Airmaxjes maar de te grote colbert die hij over zijn ongestreken HEMA-shirt aanheeft staat een beetje gek.

Bij zich heeft hij een jonge witte hond. Het ras voor mij onbekend maar een redelijk breed beest. Eigenlijk is de pup iets te blij is voor hoe gespierd hij is en dat maakt de jongen, die duidelijk in zijn vaders oude jasje staat, niet heel veel stoerder. Daarbij maakt de jongen zijn rasechte "pubersnor" van zeven naar beneden gevallen wenkbrauwhaartjes het ook niet beter.

De snelle jongen loopt met een hinkend pasje naar het midden van het perron, achtervolgd door het te blije witte monsterje. Besluit, eenmaal daar, dat iedereen hem goed kan zien en beveelt zijn hond te zitten. Nadat hij zijn afgezakte bril weer terug op zijn neus heeft gezet ziet hij dat de hond nog voor hem staat en ondertussen is begonnen te kwispelen. De hond, die schijnbaar de briljante naam “Biebel” had, kreeg nogmaals te horen dat hij moest zitten. Even lijkt het beest te grijnzen en blij verrast zie ik hem denken “spelen”?!

Geërgerd door zijn onmacht over Biebel pakt hij een sigaret. Gevolgd door het nogmaals afzakken van de bril zodra hij de peuk in zijn mond steekt. Hij herstelt snel maar helaas hebben we het gezien. De mevrouw in het bushokje begint zachtjes te grinniken. Enigszins verslagen duwt hij de kont van de hond naar beneden die eindelijk lijkt te begrijpen dat hij moet zitten.

Teleurgesteld door zijn ongelukkige vertoning kijkt de jongen nog een keer op zijn telefoon. Bij het wederom afzakken van zijn zonnebril besluit hij dat het mooi is geweest. Met blije hond, te grote colbert en nep Ray-ban druipt hij af, nu zonder hink in zijn pas. Dan maar gewoon de hond uitlaten als een normale jongen..