Ontbijtje

Terwijl ik op mijn vrije ochtend een maisbroodje-roomkaas eet, moet ik er opeens weer aan denken. Mijn hartsvriendin van de middelbare school en ik hadden samen de gewoonte, om jongens die we interessant vonden te categoriseren aan de hand van hun ontbijt. Althans, het ontbijt dat wij bij hen vonden passen. Niet dat we in die tijd ooit daadwerkelijk ook maar enig concreet bewijs voor onze theorie hebben verzameld…

Zo kenden we de Bruine-boterham-met-kaas (stoer, no nonsense, Hollandse nuchterheid), de Witte- boterham-met-hagelslag (romantisch, zachtaardig en gevoelig) of het Croissantje-met-jam (chique maar onbereikbaar). En op basis hiervan maakten we allerlei varianten, want nuanceren konden we natuurlijk als geen ander toen we zestien waren!
In mijn herinnering waagden we ons overigens niet aan de smoothies, cruesli’s, bagels en drinkontbijtjes; bestonden die in 1982 trouwens al?

Onze klasgenoten plakten bij voorkeur labels als ‘kakker’ of ‘punker’. Men bekeek ons dus met enige scepsis wanneer wij elkaar weer eens seinden ‘Volkoren-met-oude kaas!’ en dat was misschien juist wel het leukste; het was iets exclusief van ons tweeën, waardoor we ons verbonden voelden.

Hoewel vriendin en ik elkaar door omstandigheden helaas al jaren geleden uit het oog verloren zijn, realiseer ik me vanochtend opeens, dat ik deze manier van categoriseren in gedachten stiekem nog steeds wel eens toepas. Toch grappig dat zoiets na ruim 30 jaar blijkbaar nog altijd in mijn systeem zit; reden genoeg voor er eens over te schrijven.

Wat voor ‘ontbijtje’ ik zelf tegenwoordig ben? Doordeweeks -vanwege de ochtendspits thuis- vaak een snelle kop thee tijdens de ‘maquillage’, gevolgd door een krentenboterham achter het stuur onderweg naar mijn werk. Maar in het weekend ga ik graag voor de uitgebreide versie! En jij?