Obsessie met de Engelse taal

Voor zoveel mensen is het doodnormaal: verschillende Engelse woorden gebruiken in een zin. Vaak gaat dit zelfs ongemerkt. Maar als je er eens over na gaat denken… Waarom doen we dat eigenlijk? Is het hip? Willen we erbij horen? Of gebruiken we Engelse woorden omdat wij ons in het Nederlands niet goed (genoeg) kunnen uitten?

Om eerlijk te zijn heb ik er een hekel aan, Nederlandse zinnen die grotendeels bestaan uit Engelse woorden. Zinnen zoals "even de kids ophalen", "je moet out of the box denken", "volgens mij is hij niet happy" of "hij is een echte people’s person" hoor en zie ik geregeld langskomen en zorgen voor veel onverklaarbare irritaties. Om nog maar niet te spreken over de blije tieners die hun "theorie in the pocket!!!" hebben..

Niet alleen in de spreektaal lijkt het een trend, we zijn er ook dol op om onze woningen te voorzien van zeer inspirerende Engelse woorden en zinnen. Loop een willekeurige Xenos in en je wordt doodgegooid met woningdecoraties voorzien van woorden en teksten zoals ‘keys’, ‘coffee & tea’, ‘kiss me goodnight’ en ‘home is where the heart is’… Wat is deze waanzin?! Weten we nog wel wat de Nederlandse benaming is voor TEA of LETTERS?! Waarom willen mensen kaarsjes, schilderijen of fotolijsten met het woord ‘HOME’ erop? Moeten mensen eraan herinnert worden dat ze daadwerkelijk thuis zijn?

Ik snap het niet. Het zal wel een rage zijn. Wellicht worden we beïnvloed door de media? Ik spreek graag Engels maar mijn moedertaal is Nederlands. Het liefst bepaal ik vooraf een gesprek welke taal ik ga spreken zodat ik niet constant hoef te schakelen tussen twee talen. Hopelijk spreken we binnenkort weer gewoon puur Nederlands, Engels, Afghaans, Turks, Frans, Chinees of Italiaans zonder taal-mixje er doorheen.

En als we héél eerlijk moeten zijn is ‘shoppen’ toch eigenlijk ook gewoon ‘winkelen’…?