O, Gerard

Ik kijk graag naar het nieuws. Vind ik gewoon leuk, een beetje op de hoogte blijven van wat er gebeurt. Ik mis het ook wel eens, maar dan is het de volgende dag vrijwel hetzelfde. Dat vind ik ook zo prettig aan het nieuws. Maar soms gebeurt er wel iets nieuws. Iets wat indruk maakt. Iets waar je boos om wordt. En dat had ik nou gisteravond.
Gerard Joling rijdt een hoogbejaarde vrouw (91) aan in Aalsmeer bij een zebrapad. Hoogbejaarde vrouw. Zebrapad. Voor diegenen onder ons voor wie het verkeersexamen wel heel erg lang geleden is: op een zebrapad heeft de voetganger ALTIJD voorrang.
Maar dat is nog niet eens het ergste, ik bedoel, hoe triest ook, het gebeurt wel vaker. Maar die misselijkmakende reacties uit heel het land… Google voor de gein eens: Gerard Joling. Zoveel artikelen waarin onze Gerard zegt: “Hoe aangeslagen hij wel niet is…” en “Dat hij er niet van kan slapen…” De media zelf is geen haar beter. Het gaat er alleen maar om hoe verschrikkelijk het wel niet is voor Geertje. Hoe geschrokken hij wel niet moet zijn. Hoeveel pijn het wel niet moet doen… MIS-SE-LIJK-MA-KEND!
Wat denkt u wat er gebeurt als u of ik mevrouw had aangereden op een zebrapad? Dat de Nederlandse media ons dan ook had gesteund? Dat het iemand erop zit te wachten te horen hoe kapot we er van zijn? Natuurlijk niet! De ene helft van Nederland had gepleit voor een invoering van de doodstraf en de andere helft had die doodstraf het liefste zelf uitgevoerd! En terecht!
Het meest schrijnende vond ik een bericht van RTL Boulevard vanmorgen op Facebook. Ik heb het niet eens geopend. De titel was een citaat: “Het had mijn moeder kunnen zijn.”
Nee Gerard, niet jouw moeder. Maar zeker de moeder van iemand anders. Misschien wel van meerdere personen. Waarschijnlijk ook wel een oma van meerderen. Misschien een overgroot oma van iemand. Personen die er kapot van zijn dat hun moeder en oma van 91 met meerdere botbreuken in het ziekenhuis ligt. Omdat jij het verdomde voorrang te geven bij een zebrapad. Misschien had je daar over na moeten denken, in plaats van het op jezelf te betrekken en in de media te vertellen hoe aangeslagen je bent, dat je er niet van kan slapen. Arme jongen. Ik wordt er kotsmisselijk van!