Mkimbizi

Beste Mkimbizi ,

Hoe staat het leven in Afrika? Hebben jullie nog veel honger en dorst gehad de laatste tijd? Vast wel. Het is nu eenmaal Afrika. Nou niet echt het scherpste sociaaleconomische mes uit de welvaartslade. Die honger en dorst horen misschien ook wel gewoon een beetje bij de cultuur. Maar goed, dat hoef ik jou natuurlijk niet te vertellen! Afgelopen week zag ik immers nog op televisie hoe er weer een bootlading vluchtelingen kopje onder ging in de Middellandse zee. Heel naar om te zien. Wees maar blij dat jullie geen televisie hebben daar.

Gelukkig gaat met mij alles uitstekend. Ik heb zoveel geld dat ik van gekkigheid niet eens meer weet wat ik er mee aan moet. Ik haal aan het begin van de week zoveel boodschappen dat ik aan het einde zo ongeveer de helft weer weg kan pleuren. Hahaha. Wat een contrast hè! Ik moet wel bekennen dat ik eigenlijk ook nooit zin heb om te koken. Dus ik ga supervaak uit eten enzo. De voorraad in mijn koelkast blijft dan onaangeroerd tot alles over de houdbaarheidsdatum is. Tja, dan ga ik die troep natuurlijk niet meer opeten!

Wel grappig, ik moest laatst aan je te denken toen ik met vrienden wat pizza’s en chickenwings had besteld. We moesten echt superlang wachten en we stierven bij wijze van spreken van de honger. Dus uiteindelijk kwam er dan zo’n gast met een brommertje en ik riep zoiets als: “Wow, een voedseldropping!” Hahaha, iedereen lachen natuurlijk. Wel wat anders dan die voedseldroppings bij jou. Want ik betaal er gewoon zelf voor en ben totaal niet afhankelijk van de giften van anderen. Behalve die van mijn ouders, want die hebben ook superveel geld. Daarom woon ik ook veel liever in Europa dan in een of andere aftandse zandbak aan de andere kant van de Middelandse zee. No offense.

Maar goed, ik kan me voorstellen dat mijn brieven soms de indruk wekken dat Europa een soort Walhalla is. Maar even tussen jou en mij, zo geweldig is het hier nou ook weer niet. Het openbaar vervoer is slecht, het weer is ruk, en die Europese vrouwen zijn allemaal fucking arrogant. Kortom, denk drie keer na voor je in die boot stapt! Aan de andere kant zou ik ook niet in jouw schoenen willen staan. Tenzij het toevallig mijn eigen oude schoenen zijn natuurlijk. Vorige week nog een paar in de kledingbak geflikkerd. Graag gedaan hoor! 😉