Mijn leven lijkt vast ook perfect op Facebook

Wel of niet doen? Mijn hart bonkt in mijn keel. Volgens mij ben ik nog nooit zo zenuwachtig voor iets geweest. Ik heb het aan mijn ouders laten zien en ging er eigenlijk vanuit dat ze het er helemaal niet mee eens waren. Maar ze zeiden: “Jij moet doen wat goed voelt.”

Wat goed voelt… Niks voelt op dit moment goed. Ik lees het nog een keer door -voor de tachtigste keer.

Geen spelfout: Check. De boodschap: Check. Vleugje humor -voor hoever dit mogelijk is : Check.

Fuuuuuck, moet ik het nu doen of niet? Ik bedenk me dat vroeg of laat iedereen het toch wel weet. Verhalen gaan heel snel.

Mijn handen trillen en uiteindelijk klik ik op ‘Plaatsen’.
Nooit gedacht dat ik Facebook hiervoor zou gebruiken. Ik klap mijn laptop dicht en zet mijn telefoon uit. NU-EVEN-NIET.

Ik rijd een beetje rond met de auto en realiseer me dat iedereen gewoon doorgaat met het leven. Logisch natuurlijk. Maar voor mij nu niet.

Een paar uur later zet ik mijn mobiel aan. Berichtjes stromen binnen. Ik bekijk het Facebookbericht dat ik net heb geplaatst:

“Mijn Facebook ontploft van de geweldige foto’s van heerlijke stranden. Logisch, je zet toch alleen de mooie dingen op Facebook? Je zou zeggen van wel. Zo lijkt je leven perfect en ik ben me er van bewust dat mijn leven waarschijnlijk ook wel perfect lijkt met mijn vrolijke kop op elke foto. Toch ga ik hier iets delen dat misschien niet Facebookwaardig is. (zijn hier eigenlijk regels voor?) Want na een jaar van ziekenhuis in, ziekenhuis uit, operatie in het buitenland en operaties in Amsterdam, heeft het nieuws van gisteren mijn leven op haar kop gezet.

Ik heb kanker. Ja, je leest het goed. Anouk. 23 jaar. Heeft kanker. Maar, omdat kanker geassocieerd wordt met de dood, kan ik je meteen vertellen: ik ga weer helemaal beter worden.

“Jeuuuutje Nouk, waarom zet je dit op Facebook, heel de wereld kan dit zien”. Ik ben me ervan bewust hoe snel roddels gaan, die roddels wil ik voor zijn. En ik wil laten zien dat het leven op Facebook niet altijd zo geweldig lijkt, als dat het echt is.

Nu mag je het nog steeds heel idioot vinden dat ik dit plaats. Helaas leren ze je op school wel lezen en schrijven, maar wordt er je niet geleerd hoe je je moet gedragen als je kanker hebt. Hoe je hiermee om moet gaan en hoe je dit anderen moet vertellen.
Dus bij deze. En mocht je het vanavond op een zuipen zetten, please drink er nog eentje extra voor mij.”