Lieve mama

Ik was waarschijnlijk niet altijd het meest perfecte kind wat je je kon wensen. Ook ik was wel eens boos, propte wc-rollen in het toilet, smeerde mascara op de spiegels en ik was (let’s face it) was een dramatische puber.

Juist tijdens deze dramatische pubertijd, begreep ik niets van wat je wat je zei. Waarom ik niet, net als mijn vrienden, op jonge leeftijd al mocht stappen. Of voor een bepaalde tijd thuis moest zijn. Stampvoetend ging ik naar mijn kamer, schreeuwend dat je mijn leven verpestte en dit gevoel had ik net zo goed toen ik, op jongere leeftijd, vroeger naar binnen werd geroepen tijdens een spannend potje busje-trap.

“Je snapt het wel als je zelf kinderen krijgt,” hoorde ik vaker. Al nam ik mezelf toen vooral voor om ‘nooit te worden zoals jij’.

En toen gebeurde er iets –en ergens zag je dat zelf al aankomen- wat alles veranderde.

Ik werd zelf een moeder en nee, ook mijn kind is niet altijd perfect en luistert zeker niet altijd naar alles wat ik zeg.

Ook hij zal tijdens zijn pubertijd van boven, naar beneden schreeuwen hoe ik zijn leven verpest,. Of het gevoel hebben dat hem zwaar onrecht is aangedaan, omdat hij geen snoepje krijgt vlak voor het avondeten.

Oké, in zijn geval zal eerder de tablet onder zijn neus vandaan getrokken worden, zodat hij buiten busje-trap kan gaan spelen, maar dat terzijde…

Op deze momenten ben ik voor hem even niet de liefste moeder van de wereld en wil hij nooit zo worden zoals mij.

En hoewel ik soms heimelijk fantaseer over behang voor over de structuurverf (omdat ik hem daar dan achter kan plakken). Ik houd altijd nog evengoed onvoorwaardelijk van mijn kind. Net zoals jij onvoorwaardelijk van mij houdt en zoals je toen al onvoorwaardelijk van mij hield.

Zelfs tijdens die ene keer dat ik moord en brand begon te schreeuwen om het pakje chocomelk wat ik niet kreeg tijdens ons dagelijkse rondje boodschappen.

“Je snapt het wel als je zelf kinderen krijgt,” zei je inderdaad wel vaker. En hoe vaak ik mezelf voornam om ‘nooit te worden zoals jij’. Ik ben elke dag zo dankbaar dat ik zoveel op je lijk. Juist nu ik zelf een moeder ben.