lef

Lef?
Ik heb het dus maar even opgezocht want daar kwam ik niet zo maar uit: lef. Wat is dat precies? Volgens de eerste definitie in het woordenboek is het durf, durven. Buiten je comfortzone gaan. Iets aanpakken dat een risico met zich meebrengt. De confrontatie aangaan. En daar geven we onszelf en anderen dan een schouderklopje voor. Maar we zeggen het ook als iemand over de schreef gaat: wegrijden na het tanken zonder te betalen? Die durft! Of als iemand met veel opschepperij vertelt dat ie nooit betaalt in de trein: Zo! Jij hebt lef! Maar is dat lef? Volgens mij is dat gewoon asociaal, maar met een vleugje romantisch avontuur er in; hij durft iets dat ik nooit zou kunnen! En dat wekt toch onze bewondering. De tweede definitie in het woordenboek is: bravoure, brutaliteit, gotspe. En als we dit lef noemen, is het dan ook lef als iemand zonder blikken of blozen een bonus van anderhalve ton aanpakt, ook al heeft een bedrijf verlies gedraaid? En iemand die twee keer de balkenendenorm verdient maar toch een onkostenvergoeding indient voor een snoepreisje: lekker veel lef of toch een bord voor zijn kop? Natuurlijk hebben we allemaal boter op ons hoofd. Ook ik ben wel eens een winkel uitgelopen na teveel wisselgeld te hebben terug gekregen. Maar dat voelde toch niet als lef. Het voelde als diefstal. Geen halsmisdaad waarvan ik wakker heb gelegen, maar mijn geweten en ik waren even geen vriendjes. Een tienermeisje zodanig hersenspoelen dat zij zich “vrijwillig” opblaast in een druk winkelcentrum. Een vliegtuig vol onschuldige passagiers neerhalen. Een compleet dorp vol weerloze vrouwen en kinderen met de grond gelijk maken omdat ze van andere afkomst zijn. Hele volksstammen bestempelen dit als lef. Omdat het in hun ogen gerechtvaardigd is. Misschien zelfs noodzakelijk. Maar het is zelfs geen brutaliteit meer. Het is misdadig. Sommige vormen van “lef” zijn niets meer of minder dan agressie. Asociaal en primitief. Wordt het niet eens tijd dat we negatieve voorbeelden van lef weer als laf gaan beschouwen. En niet meer gedogen en decent de andere kant opkijken als iets niet klopt. Dus jij betaalt nooit in de trein? Dan ben jij dus asociaal! Maar laten we vooral bij onszelf beginnen. Als we teveel wisselgeld terug krijgen wijzen we de kassière netjes en vriendelijk op haar vergissing. Dat is pas lef hebben!
Ineke