Knalgele fietsbel-man heeft schijt

Terwijl ik met mijn wang tegen het verkoelende raam van de tram hang (mocht je niet beeldend kunnen denken, het ziet eruit als een vermoeide bulldog na zijn dagelijkse uitlaatrondje) raast het typische, Amsterdamse leven aan me voorbij. Een moeder probeert haar bakfiets met vier koters erin in evenwicht te houden, een man zit te blèren in zijn telefoon alsof hij met zijn ex-vrouw praat en twee meisjes van een jaar of 16 hebben meer aandacht voor de telefoon dan voor elkaar.

Het is een typisch beeld dat zich iedere dag opnieuw aan ons opdringt. Als een kapotte film laat hij iedere keer opnieuw dezelfde scène zien. Verveeld besluit ik mijn ogen dicht te doen, maar een snelle blik op de Amsterdamse straten weerhoudt me daarvan. Een man in pak op de fiets schiet in een flits voorbij. Hij interesseert me, omdat hij ondanks zijn zakelijke kleding niet past in het straatje van de Amsterdamse zakenlui.

Hij heeft schijt aan dat traditionele beeld, en dat is goed te zien aan zijn plastic Albert Heijn tasje op zijn bagagedrager en zijn knalgele joekel van een fietsbel op het stuur. Ik beeld me de melodie in die hij vrolijk fluit maar ik niet kan horen vanwege de barrière tussen ons in. Ik word er opslag vrolijk van, en mijn wang komt ein-de-lijk van het raam af.

Die instant bui van enorme vrolijkheid was niet te danken aan het behaarde gezicht van de man. Wel aan de manier waarop hij letter en figuurlijk door het leven fietst (haha). Hij durft te laten zien dat hij buiten het traditionele modebeeld van de zakenman zichzelf is, met zijn vrolijke fietsbel en zijn Albert Heijn-tasje, iets wat we nog maar zelden zien door alle modetrends die zich aan ons opdringen.

Als ik alle meiden bij elkaar op tel met Stan Smith’s of Adidas Superstars aan de voeten, dan heb ik een kwart van de Nederlandse bevolking te pakken. Haren worden plotseling grijs geverfd, waar de oma’s dan weer raar van opkijken. Broeken worden tot hoogwater opgekruld door het mannelijke geslacht (de vrouwen zijn er trouwens ook niet vies van) en die eigenaardige hipsterknot wordt ook op iedere hoek van de straat gespot. We zijn als soldaten in het modeleger, trouw aan het gezag van de trends en stuk voor stuk exact hetzelfde gekleed. Jezelf uiten is blijkbaar uit de mode, maar de man in pak heeft daar schijt aan. En ik hou van hem. Ook al is die fietsbel misschien wel van zijn dochter en heeft zijn vrouw het tasje op zijn bagagedrager gebonden omdat ze zelf geen boodschappen wilde doen.