Ik wil een kiesdrempel voor ons parlement

Hoe eerder hoe liever. Waarom? Omdat ons parlement meer en meer de kant op gaat van een besluiteloos praatclubje. Er wordt veel gepraat. Vaak over de meest onnozele onderwerpen. En als er eens met daadkracht moet worden opgetreden, leidt dat – naar keuze – tot onuitvoerbare besluiten of tot een resultaat dat ons (de belastingbetaler) jarenlang miljoenen euro’s kost, maar uiteindelijk tot niets leidt.
Veel van die onwerkbare situatie hebben we te danken aan de ‘versplintering’ van ons parlement. We zijn intussen alweer gezegend met 15 ‘partijen’ in de Tweede Kamer. Al die clubjes kosten (veel) geld, al die clubjes hebben overal een mening over. De daadkracht is ver te zoeken en ver echte slagvaardigheid heb ik het dan nog maar niet eens.

Van al die ‘splinters’ heeft alleen Geert Wilders zich tot een politieke factor van betekenis ontwikkeld. Voor het overige is het – een enkele uitzondering daargelaten – een zielig samenraapsel van mislukkelingen dat werkelijk niets in het parlement te zoeken heeft.

Kunnen we daar iets aan doen? Ik denk het wel. Laten we allereerst eens beginnen met het instellen van een forse kiesdrempel. Zo tussen de 3 en de 5 procent. Daarmee belet je clubjes die niets in het parlement te zoeken hebben de weg naar het parlementaire pluche. De gevestigde partijen, die wel tot het leveren van prestaties in staat zijn, krijgen dan meer ruimte. We zijn er dan nog niet, maar het is een begin.