Ik stond erbij en ik cake ernaar

Als ik naar de bushalte loop raak ik gecharmeerd van een vader en zijn zoontje. De kleine oogt een jaar of vier en draagt een rugzakje met het Superman-logo. Waarschijnlijk nemen ze dezelfde bus als ik want we staan gezellig naast elkaar te wachten. Althans, ‘gezellig’ tot ik een stuk van hun gesprek opvang.

"Soms vier je je verjaardag bij papa en soms bij mama. En soms met allebei. Maar papa kan niet meer bij mama zijn, begrijp je dat? Dat gaat niet meer." Oei. Serious business. Ik voel me een beetje een indringer terwijl ik doe alsof ik kijk hoe laat mijn bus vertrekt. Het voelt te intiem om te blijven luisteren en toch kan ik het niet laten, mijn blik nog steeds strak gericht op het informatiebord voor me. Vanuit mijn ooghoeken zie ik het jongetje zachtjes knikken.

Ergens verwacht ik een soort filmscenario waarbij de kleine begripvol reageert. Maar die reactie blijft uit. Het jochie is dan ook nog vrij jong. Nee, in plaats daarvan moet de papa het doen met: "Oké, maar mag ik mijn cake straks nog eten in de bus?". Ik grinnik zachtjes. Lekker puur en droog zijn die kleintjes ook altijd. En eerlijk, veel te eerlijk. Maar zou hij wel begrijpen wat zijn vader hem probeert te vertellen? De papa in kwestie lijkt hetzelfde te denken en vervolgt: "Ja je mag je cake eten in de bus. Maar heb je gehoord wat papa zegt? Hoe vind je dat?" Het jongetje blijft geïnteresseerd naar zijn snack kijken. "Ja leuk."

Voor kinderen is het soms heel eenvoudig. Lekker helemaal in hun eigen wereld vanuit in hun kleine grootse ik. In het hier en nu. Met cake in de bus. En tegelijkertijd raakt het me omdat ik de verwarrende emoties en het pijnlijke proces zo kan voorstellen. Een vader die de moeite neemt zijn uit de kluiten gewassen liefdesbaby de situatie een beetje behapbaar uit te leggen ondanks de duidelijk te horen brok in zijn keel.

Als mijn bus niet op dat moment aan zou komen rijden, had ik de man met alle liefde een knuffel gegeven. Of in elk geval een compliment. Geen slechte woorden over mama. Geen beladen uitleg over waarom het niet werkte. Gewoon recht toe recht aan. Soms is afluisteren lang niet zo erg als je zulke pure momenten mag vangen.