hokjesmaatschappij

Ik was vanmiddag bij de gemeente om een nieuw paspoort aan te vragen. Bij de balie naast me staat een man van rond de 30 gok ik. Ik weet niet precies waarom, maar ik krijg meteen het gevoel dat deze man wel eens dakloos zou kunnen zijn.

Hij blijkt inderdaad geen woonadres te hebben en dit maakt het voor hem onmogelijk om een identiteitsbewijs aan te vragen. Maar sinds 2005 is iedereen boven de 14 jaar verplicht om zich ten allen tijde te kunnen identificeren. Dus die ID-kaart had hij wel degelijk nodig.

De mevrouw achter de balie houdt voet bij stuk. Als hij niet in deze gemeente staat ingeschreven kan hij hier ook geen identiteitsbewijs aanvragen. Ze raadt hem aan om eerst een postadres te regelen.

De man kijkt moeilijk en zucht. Dan begint hij uit te leggen dat hij dat weet en dat dus ook al heeft geprobeerd. Maar daar is hem verteld dat dit niet mogelijk is zonder identiteitsbewijs. Dus is hij doorverwezen naar de gemeente. Na dit verhaal gaat de baliemedewerkster toch even een second opinion vragen. Maar dit veranderd niets aan de situatie. “U staat niet ingeschreven in het systeem dus u kunt hier geen identiteitsbewijs aanvragen”. Dat zijn nou eenmaal de regels.

En daarmee is de kous af. Ik probeer me voorstellen hoe deze man zich nu moet voelen. Wederom weggestuurd. In de war. Want hoe moet hij dit nu aan gaan pakken. Soms is de wereld zo ingewikkeld. Ik zou bijna willen zeggen disfunctioneel.

“Dit zijn de regels. En U past helaas niet in het juiste hokje. Prettige dag verder”.