Hoge Snelheidsfestival

Met een kleine schok parkeerde ze haar rollator tegen de zijkant van mijn stoel. Het vrouwtje van ik schat een jaar of 70, schuifelde wat heen en weer. Eenmaal haar achterste op de stoel naast me geparkeerd, keek ze me vragend aan.

‘Zo meneer de schrijver die altijd een mening heeft, wat vindt u er nou van? Het is toch een schande wat er gebeurd.’

Ik had geen idee waar ze het over had. Echter, iets in mij zei dat het niet lang meer zou duren. Ze zette haar brilletje nog even recht en stak van wal.

‘U volgt toch wel de enquete hoop ik? Ze moesten hun ogen uit hun kop schamen. Als ze ervan zijn hoor je ze niet, maar nu ze onder ede staan komen ze bakken met modder tekort. Dieven zijn het meneer, over de rug van een ander, dat kunnen ze.’

Overrompeld als ik was keek ik terug in de ogen die inmiddels vuur schoten. Tijdens haar betoog liep het niveau van haar emotie op waardoor ik welgeteld drie keer haar speeksel op mijn half uitgeholde moorkop zag landen. Ik wilde wat zeggen maar de oude dame was me te vlug af.

‘Vroeger meneer de schrijver, vroeger toen ik met de trein ging kwam je nog netjes op tijd. Je werd vriendelijk begroet door de conducteur en er was nooit ellende meneer. Nu rijden ze niet op tijd of ze rijden helemaal niet, zoals die Fyra.’

‘Wel, ik ken anders een treintje die héél snel thuis was hoor.’ Ik toverde maar een glimlach op mijn mond want ik was er niet gerust op of deze kwinkslag wel goed zou aankomen. Een beetje uit het lood geslagen keek ze me aan. Er viel een stilte. Om niet helemaal stommetje te gaan zitten spelen, schoof ik de bevochtigde restanten van mijn lekkernij opzij.

‘Neem nou die… kom hoe heet ze ook alweer, die van die netelroos.’

‘Netelenbos.’

‘Die ja, die kookt toch niet gaar meneer. Ze probeert het onder tafel de regelen en dreigt daarbij met aftreden. Vervolgens krijgt ze niet haar zin maar opstappen, ho maar. En dan zegt ze aan het einde dat we beter naar haar hadden moeten luisteren, dan reden we nu ten minste.’

‘Mevrouw, we luisteren al jaren naar Jan Smit en Cornald Maas, maar daarmee winnen we het songfestival nog niet.’

Het ontgrendelen van haar remmen was nog het enige wat ik van hoorde.