Het verlies en een gebroken hart

Een gebroken hart. Iedereen heeft of krijgt er wel eens mee te maken. Maar heb je het wel eens echt ervaren? Ervaren in de zin van dat je het daadwerkelijk in je hart voelt. Als reactie op die ‘je-hele-leven-verwoestende’ woorden. Langzaam komt het besef dat diegene van wie je zoveel houdt er nooit meer zal zijn in de vorm die je vertrouwd is. Herinneringen, dat is wat er overblijft. Maar is dat voldoende? De onrust neemt toe, het idee en het gevoel dat je iets moet doen om diegene en de tijd die je samen had te eren. Gedachten en ideeën schieten door mijn hoofd, waarbij geen enkele afdoende zal zijn voor de tijd die we samen hadden. Dat beleefden we samen en juist het belangrijkste puzzelstukje mist daarin. Ik word overspoeld door verdriet. Verdriet vanwege het besef dat ik voortaan zelf verder moet met slechts ‘de herinneringen aan’, maar ook vanwege het besef dat ik die laatste tijd zo weinig moeite deed en ik nog zoveel te delen heb met diegene. Een persoon die mij uit mijn schulp heeft doen kruipen, me heeft leren flirten, met wie ik gelachen heb, maar ook enorm verdriet heb gekend. Zoveel om op te noemen dat een column van een paar honderd woorden niet genoeg zal zijn om duidelijk te maken wat diegene betekent voor mij en wat we nog in het verschiet hadden. Ergens in het onderbewuste heb ik de situatie nooit eerder geaccepteerd en nu komt het tien keer zo hard binnen. M’n hart verkrampt, klopt als een bezetenheid in m’n borst en even lijkt het alsof de wereld stil staat. Een gebroken hart. Voor degene die mij kennen, is het duidelijk. Voor degene die mij niet (goed) kennen, is het de vraag: is een gebroken hart alleen van toepassing op het verlies van een partner?

‘So open your eyes and see, the way our horizons meet – Ed Sheeran’