Een gids in de jungle van het daten

‘Aan alle single ladies: omdat SATC niet meer genoeg is’

Wanneer je je in een relatie bevindt met je lief, begrijp je nooit helemaal wat je single vriendinnen zoal meemaken in datinglife. Je verbaast je over hun onzekerheid, hun mislukte dates, geeft steevast aan dat internetdating jou juist zo leuk lijkt, maar bent stiekem dankbaar dat jij na het koffietje op de fiets springt terug naar jouw lieve, betrouwbare vriend.

Totdat ik mij plotseling, ongewild en onvoorzien, ook in het rijk der singles begeef.
Alsof het al niet ingewikkeld en uitdagend genoeg is dat ik een grote liefde moet loslaten, is daar ineens, na mijn bucket list te hebben bijgewerkt en het grootste verdriet te hebben weggedronken: de JUNGLE van het DATEN! Niemand had mij kunnen voorbereiden op de complexiteit ervan. Begrippen als scharrelen, one-night stands en casual dating zijn me vreemd. Ik blijk als groentje nog volslagen kansloos en verward en heb niet de juiste surivival kit op zak. Na jaren uit roulatie te zijn geweest, blijken er nieuwe spelregels te zijn en ik probeer ze zo snel mogelijk eigen te maken. Ik tinder er op los. Maar had ik ooit kunnen voorzien dat een man mij om m’n nummer vraagt om me vervolgens af te kunnen poeieren, op mij afstapt in de kroeg met als openingszin of ik wil n*****, na een erg leuke date nooit meer iets laat horen, mij vertelt dat hij er helemaal voor gaat en vervolgens vreemdgaat? (Waargebeurd) Nee… zo had ik het mij toch niet voorgesteld. Want ik was er ‘Charlotte’ (SATC) van overtuigd dat er juist heel veel leuke, oprechte kerels rondliepen in de hoofdstad die mij zo lief is.

Wat te doen als er bovendien een niet aflatende stroom van vragen komt vanuit mijn omgeving over waarom ik nog single ben? Ik voor mijn gevoel verantwoording moet afleggen over de status quo? Er ongevraagde adviezen worden gegeven dat ik meer moet daten, nee minder moet daten, niet zo kritisch moet zijn, voor oudere OF toch juist jongere mannen moet kiezen?

Hoe deal ik met dit gedoe? Ik ontwikkel een ‘teflon-laagje’ en laat het allemaal van mij afglijden. Ik lach erom terwijl ik met vriendinnen bij een hippe wijnbar zit en neem het onder geen enkele voorwaarde te persoonlijk op. Liefde vinden is random. Je kan het niet afdwingen.

Ik neem mij voor dat de reis, het herontdekken van mijzelf en wat mij gelukkig maakt, het doel gaat worden. En ik blijf geloven in de liefde, maar bovenal vertrouw ik op mezelf.
Uiteindelijk is dat de sleutel tot het geluk.