De wraak van de vrouw, of de dood van een lefgozer

Het was een zomerse dinsdag avond. Twee vrouwen in shortpants intimideerde mijn maat en mij met keurende blikken en masochistische kreten, waarna we beiden stilletjes naar de grond keken. Gedurende tien minuten klommen de testikels bij iedere pas een vervelende halve centimeter omhoog. Alsof dit niet genoeg was zag ik tot mijn verschrikking een man met zo’n baby vestje [inclusief baby] op zijn buik lopen, waarvoor op ongeveer tien passen afstand zijn vrouwelijke wederhelft liep; starend naar haar slimme telefoon. Ik liet een vlugge traan waarna we met een gevoel van verslagenheid onze weg naar huis vervolgde.
Toen de heimwee-achtige kriebels net uit mijn onderbuik verdwenen waren en mijn ballen weer hingen op de gewenste zomerse hoogte, kwam er tot onze grote schrik een stoet studentes langs rijden die dronken leuzen riepen en hardop denigrerend over mannen aan het praten waren. Ik kreeg het benauwd en floepte er op een wat enigszins vrouwelijke manier er een bitchy opmerking uit. Toen ik opmerkte dat de andere kerels in de omgeving van deze tumultueuze vrouwengroep goedkeurend naar mij knikten, ervoer ik een misselijkmakende ‘cocktail’ van mannelijke trots en vrouwelijke schaamte. De samenloop van al deze omstandigheden maakte me onderkoeld, en ja hoor, weer vervolgde mijn twee trouwe testikels langzaam dezelfde lijdensweg omhoog.
Eindelijk thuis aangekomen met de boodschappen zagen we tot onze verbazing twee meiden op de bank zitten, de één zat mijlen ver in haar telefoon en de ander zat MTV te bewonderen. We besloten ook op de bank plaats te nemen. Na een minuut of vijf lang beelden op me geprojecteerd te hebben die uiteenzetten hoe tof het is als een vrouw dronken in haar bed plast na een avondje hedonistisch stappen dacht ik; laat ik maar beginnen met het snijden van de groenten. We verlieten de woonkamer zoals we hem aan troffen en namen de boodschappen mee de keuken in. Zonder al te veel woorden te wisselen werd het gerecht stap voor stap opgebouwd.