De tragikomedie van deze tijd.

Het is 5 voor 12, letterlijk en figuurlijk. Zal de klok nog doordraaien. Ik zit verstrengeld in het nieuws. Ik krijg verdriet als ik alleen de kopstukken nog maar lees. De media kan zo mooi praten. Moord, geweld, en overal gekken. Ik word verdrietig ook al weet ik dat dit eigenlijk een van de vredigste tijden zijn ooit. Er is eigenlijk nog nooit zo weinig oorlog geweest als nu. Maar wat is er dan aan de hand? Overal rellen en doemsdag profeten. Nee, er zijn nog steeds heel veel problemen. Gelukkig zit ik hier in een klein koud kikkerlandje, waar je er weinig van meekrijgt.

Toch zit we hier allen lekker tussen Rusland en Amerika. Dionysos en Apollo, en wij moge eren zijn van het Grieks theater waar zij mooi voor onze ogen spelen. Koude oorlog lijkt het wel, iedereen is lekker aan het dreigen, terroristen, media, zelfs youtube staat vol met doemsdag profeten. Iedereen zegt de waarheid te weten. En je zou ze bijna allemaal geloven. Ik word er gek van, nee, als de klok doordraait neem ik afstand van de media. Geen nieuws meer voor mij, geen televisie, geen bn’ers meer die hun leven in het middelpunt zetten. Geen domme series meer die het leven een groot cliché maken. Geen domme hypes meer, of challenges, of heel dat social media die je laat geloven dat iedereen een eigen fan page verdient. De massa is een narcistische puber die om aandacht schreeuwt, je weet wel, zo een waar niet mee te leven valt. Zelf geef ik de schuld aan het internet. Het internet behoort tot een van de laatste generaties die nog aan het opgroeien zijn, internet is kinderachtig. Als de mens niet snel wat doet aan de supersterretjes van onze tijd, zullen ze straks niet schijnen. En wie heeft er nou nog werkelijk hoop, wie durft deze wereld door te geven aan onze kleinkinderen. We zijn te laat, de wereld is vanbinnen aan het rotten, en vrijheid van meningsuiting heeft der ook goed aan geholpen. Waar was de tijd toen er nog werkelijk taboes waren. Vernietigd met de geboorte van het internet.

Het is 5 voor 12, ik word gek. Maar gelukkig zit ik in dit kleine koude kikkerlandje waar rust en vrede is. "Rustig!" zeg ik tegen mezelf. "Niet meer denken aan de huidige en toekomstige wereldleiders." Ik wil er niets meer mee te maken hebben. Ik ga onder een steen leven, ik moet niks meer hebben van de zon. Het is 5 voor 12 en ik wil niet weten of de klok nog doordraait, ik wil niet weten of het nog licht wordt. Ik zoek verlichting in de duisternis. Ik hoef geen remake te zien van het Griekse theater.