Brief aan Trijn

Beste Trijntje,

Met acht volgepropte koffers kwam jij aan op Schiphol. Je bood jouw verontschuldigingen aan voor de grote hoeveelheid bagage, die al snel werden weggewuifd door het grondpersoneel. Jouw bagage kreeg een VIP – plek in de cockpit, in de hoop dat niemand hem in jouw Songfestival – kledij zou ‘peren’. Zo zette jij, met jouw koffers, koers richting het prachtige Wenen.

Terwijl ik het nieuws over het vertrek van ‘onze Trijn’ lees, blijven mijn gedachten even steken bij de woorden ‘acht koffers’. Acht? – Stond daar nou acht? Ik lees terug. Hmm, – er staat acht. Niet begrijpend haal ik mijn schouders op.

Inmiddels ben je gearriveerd. Met je koffers. En weetje Trijn, ik snap het! Ik snap jouw acht volgepropte koffers. Jouw broekpak is lomp en té nonchalant, jouw jurk is beschamend vanwege het té grote kipfilet decolleté en met jouw leren jasje aan lijkt het net of je uit een midlifecrisis stapt, aldus kritisch Nederland.
Moet je nu gaan voor uitdagend en sexy, elegantie en perfectie of ga je voor de nonchalante look en ga je lekker casual? Hou er wel rekening mee; ga je voor uitdagend en sexy, dan hoort je outfit echt niet op dit podium thuis. Ga je voor de nonchalante look, dan lijkt het wel of je het allemaal niet zo serieus neemt en kun je beter alsnog vertrekken.
Nu we toch bezig zijn, je zingt als een oorwurm en je ziet eruit als een glimmende drollenvanger. Aldus een groot deel van kritisch Nederland.

Ik weet het zeker. Of je jouw broekpak nou aantrekt of een jurk die meedoet aan een award voor de lelijkste, met of zonder corrigerend ondergoed, jij gaat het maken Trijn. Jij gaat het maken.

Groet,
Fenne.