Armoede!

Oh wat schaam ik mij voor mijn medelander. Met verbijstering lees ik de reacties op een artikel dat de NOS deelt op Facebook, waarin staat dat de Nederlander steeds dunner wordt. De rest van Europa schijnt dikker te worden, maar in Nederland zijn we op tijd begonnen met het tij van obesitas te keren, aldus de strekking van het artikel. En welke reacties staan bovenaan? ‘Armoede!’ en ‘We worden dunner omdat we geen cent meer te makken hebben!’.
Een paar weken geleden was ik op reis in Kirgizië. Ik heb een oude vrouw in de armen van een man zien liggen, terwijl hij haar over straat tilde. Een kind van een jaar of tien droeg haar krukken, waarschijnlijk was ze gevallen. Ik heb een oude vrouw aan de kant van de weg zien zitten met scheuren in haar kleding en vuil op haar gezicht. Ze verkocht kleine dennenboompjes in een witte plastic emmer. Ik reikte haar 100 som aan – omgerekend € 1.50 – in ruil voor een dennenboom. Ze schaamde zich, wist niet waar ze het zoeken moest. Ik heb een zwerver bij een voetgangerstunnel in Bisjkek het uit horen roepen van dankbaarheid toen ik haar het dubbele gaf: € 3,-. In Griekenland kwam ik een Afrikaan tegen die zelfgemaakte armbandjes verkocht. Hij wilde graag werken, maar hij had geen paspoort. Leven op straat en armbandjes vlechten was vooralsnog zijn enige uitweg. Ik heb in een bejaardentehuis in Roemenië een uitgemergelde vrouw in een roze jurk vastgeklampt aan haar bedspijlen zien liggen. Breek me alsjeblieft de bek niet open over ‘Armoede!’. We zijn in Nederland echt vergeten dat we bij de rijkste landen ter wereld horen. Ik wil niet ontkennen dat ook hier armoede heerst, geloof me. Maar er is een sociaal vangnet, hoe karig dat volgens ons ook is geworden. Het gros van de Nederlanders heeft iedere dag een warme prak en een comfortabel bed. We kunnen een uitkering aanvragen als het op werkgebied even tegenzit. In principe is voor iedereen iets geregeld, of het nu genoeg is of niet. Misschien ligt daar wel het probleem, het is voor ons nooit meer genoeg. Dagelijks zien we om ons heen een standaard, die vele malen hoger ligt dan het werelds gemiddelde. Zodra je daar onderduikt, ben je hier een armoedzaaier. We zijn zo gewend geraakt aan dit uitzicht, dat minder niet voldoet. Een mens leeft hier niet meer op brood alleen. Begrijpelijk. Maar ik wil je vragen, alsjeblieft, denk aan dit verhaal als je ooit nog denkt dat we het hier slecht hebben. Open je ogen. Het kan niet alleen minder, elders ís het ook minder.