Wie is de baas?

Stel, je krijgt medicijnen maar hebt last van bijwerkingen. Dan probeert je arts iets anders dat misschien beter bij je past. Helaas: de bijwerkingen zijn zelfs ernstiger dan de eerste keer. ‘Drie keer is scheepsrecht’ montert je huisarts, en overhandigt je een derde recept. Die pil heeft – oh wonder – geen enkele bijwerking. Opluchting! Het waren nare weken, maar gelukkig liggen ze nu weer achter je. Een paar maanden later moet je een nieuwe voorraad ophalen bij de apotheek en je herkent het doosje, nog voor het op de balie ligt. Het is verdorie dat pilletje van de eerste weken, waardoor je je een bejaarde ging voelen en angst had om de voordeur open te doen! Je deelt beleefd mee dat dit niet het goede medicijn is. Je noemt het goede merk en voegt eraan toe dat jouw huisarts dit expliciet heeft doorgegeven als ‘medische noodzaak’, op het recept afgekort als ‘mn.’
De apothekersassistente goochelt wat met termen als ‘preferentiemiddelen’, noemt wat werkzame stoffen en ……… De rest van haar verhaal gaat verloren in je verontwaardiging die je hier en nu niet durft te uiten. ‘………..Helaas mevrouw, dat zijn de regels.’
Met het verkeerde doosje dan toch maar in je tas, druip je af en maak je weer een nieuwe afspraak bij de huisarts. Ook van de specialist krijg je bij de periodieke controle nog eens de aantekening ‘mn’ mee op het recept. Toch gaat het keer op keer fout en lever je bij elk bezoek aan de apotheek hetzelfde gevecht. Om gek van te worden. Als je verhuist en een nieuwe apotheek nodig hebt begint alles weer opnieuw. Een duidelijke aantekening van ‘medische noodzaak’ op het recept, je toelichting ter plaatse én je aanbod om de medicijnen zelf te betalen veranderen niets aan het standaard antwoord: ‘De groothandel had uw medicijn niet op voorraad en daarom krijgt u deze, die heeft precies dezelfde werkzame stoffen………’
‘Mn’ staat voor ‘medische noodzaak’. Een arts mag dat op je recept zetten om ervoor te zorgen dat jij dát specifieke medicijn krijgt. Daar is een goede reden voor die je met niemand hoeft te delen. Voor je zorgverzekeraar en je apotheker staan die letters kennelijk voor ‘Mijn neus! ik volg de regels en dat zou jij ook moeten doen.’ Het zo zwaar bevochten zelfbeschikkingsrecht voor vrouwen en twee feministische golven hebben kennelijk weinig geholpen.
Wie is er nu eigenlijk de baas?