Wakker liggen en ziek worden

Onlangs stond er een artikel in Metro over verkeerslawaai. Het kennisinstituut KpVV-CROW heeft onderzocht dat Nederlanders steeds zieker worden door verkeerslawaai. Althans, wanneer het hinder veroorzaakt. Onder hinder wordt volgens de onderzoekers verstaan: ‘Een gevoel van afkeer, boosheid, onbehagen, onvoldaanheid of gekwetstheid dat optreedt wanneer herrie iemands gedachten, gevoelens of activiteiten beïnvloedt.’ De ergernis en de stress zijn dus bepalend voor het feit of je er ziek van wordt of niet. Mijn vrouw en ik slapen thuis met de balkondeur op een flinke kier en slapen met het geluid van de A15 op de achtergrond. Daar raken we niet gestrest van. Ook niet van een trein die af en toe langs rijdt, van het geluid van een vliegtuig, van een haan in de buurt die soms al om 03.00 uur begint te kraaien of van de eenden in de sloot. Ik rangschik dat onder de normale geluiden. Waar we ons wel over kunnen opwinden zijn de, om het zo maar te noemen, abnormale geluiden. Geluiden waarvan je denkt: ‘Doen ze dat nou expres?’, ‘Doen ze dat om ons te pesten?’, ‘Waarom houden ze geen rekening met een ander?’. Voorbeeld: We wonen dichtbij een punt waar werklui zich ’s-nachts verzamelen om onderhoud te plegen aan het spoor. Midden in de nacht worden we dan wakker van pratende mannen die, als het weer het toelaat, een half uur lang hun best doen om elkaar te overstemmen. Ik ben een keer ’s-nachts m’n bed uitgegaan om vriendelijk te vragen of men rekening wilde houden met slapende bewoners. Dat hielp gelukkig. Een ander voorbeeld is geluidsoverlast van buren (niet onze huidige buren) op de meest onmogelijke tijdstippen. Daar kun je goed ziek van worden, vooral als er met hen niet over te praten valt. Nog een voorbeeld: hemelsbreed zo’n 50 meter vanaf onze slaapkamer staat bovenop de overkapping van de Betuwelijn een bankje. Zodra de buitentemperatuur een beetje behaaglijk wordt, strijken er vier jongeren neer (nou ja, jongeren, een jaar of 30 schat ik). Op zich geen probleem, ware het niet dat ze, na de nodige blowtjes, steeds harder gaan praten. Meestal tot twee uur in de nacht. Heb ik een goed gesprek met ze gehad? Ja hoor: “Natuurlijk meneer, u hebt gelijk meneer, wij moeten morgen ook weer werken meneer”. De volgende avond zaten ze er een uur langer. Dat is echt om ziek van te worden.