Vluchteling.

Dobberend over het water, de zee is eindeloos in zicht. Hulpeloos, reddeloos, wanhopig ”verloren zij hun evenwicht”. Hier volgt een lijst met getallen, aantallen, nummers, mensen die deze hebben opgeschreven, hebben bijgehouden. (Mogelijk) 700, 400, 1500, 29, 10, 150, 366, 155, 54, 1, 270, 25, 270. Vluchten, hoop, hoop op een betere toekomst. De geschiedenis van deze mensen weet niemand. Waar je vandaan komt is onbelangrijk. De afgelopen tijd, dagen, weken, maanden en zelfs jaren. Van de meeste weet jij het bestaan niet eens. Het is niet belangrijk, jij of ik. Wij zijn wij. Wij zijn samen, samen is niet alleen jij of alleen ik. Ik kijk vol schaamte, schaamte die vanuit het uiterste van mijn tenen komt. Mensen, mensen die zoals jij of ik hadden kunnen zijn. Mensen die misschien het nog wel harder verdienen, het gunnen, harder kunnen werken, een beter beeld hadden van de wereld, levenservaring hebben. Mensen die pijn hebben gekend, ook hulp nodig hebben, zorgen voor elkaar en ieder ander. Zorgzaamheid, samenhorigheid, respect hebben voor de wereld, voor hun medemens. Beesten, beesten zijn jullie, ongeremd, reddeloos, zielloos, harteloos maar bovenal kansloos. Deze mensen met een hart op de juiste plaats, een kind van een moeder, een neef van een nichtje, een kennis of vriend. Lachen, lachen om hoe iemand een pijnlijke, verschrikkelijke dood in de ogen staart. ”Vol = vol” Type dat maar. Durf, durf het maar te zeggen. Zeg maar dat je dit niet erg vind. ”Opgeruimd staat netjes”. ”Er is ruimte genoeg op zee voor deze mensen.” Vol met je gezicht in beeld op Facebook, terwijl hij vol met zijn gezicht in beeld verscheen op mijn tv. Levenloos, verschrikkelijk en onvoorstelbaar.Ze proberen letterlijk levende mensen te vinden tussen de doden die in het water drijven. En jij zegt ”Vol = vol”. Verschrikkelijk, misselijkmakend. ”We hebben het hier al moeilijk genoeg.” En maar volhouden dat wij het hier verschrikkelijk hebben..‪#‎Vluchtelingen‬