Vergeet-me-nietje

Brussen… Een begrip dat veel Nederlanders wellicht tot voor kort onbekend was, nu veel in de media, de broers en zussen van kinderen met een beperking afgespiegeld als vergeten groep. Als enig kind schreef ik, een aantal jaren terug alweer, in opdracht dit gedicht…. Vanwege de actualiteit besloot ik het hier te uploaden.

Mijn broertje krijgt veel aandacht
Dat is fijn en dat is goed
En ik weet zelf ook heus wel dat dit nu eenmaal moet
Maar soms vind ik het ook heel stom
Dat ik tijdens het eten nooit aan het woord kom
Ik wil soms ook dat beetje meer
Al is het maar die ene keer
Dat ik uit school kom met een tien
Maar dat dit amper wordt gezien
Omdat hij net dan weer even flippen moet
Natuurlijk zie ik ook wel dat hij zijn best doet
En dat mijn ouders het me heus wel gunnen
Maar af en toe niet anders kunnen
Toch zou ik willen zeggen:
Alsjeblieft vergeet mij niet
Zorg dat je de andere kinderen ook ziet.