Mindlessness

Ik weet nog hoe uit balans ik vroeger was. Mijn Ying was niet Yang, mijn Yang was niet Ying. Kortom, een volledig uit het lood geslagen idioot. Mijn geest was als een onbereikbare vakantieliefde van een door liefdesvedriet verteerd lichaam. Maar toen kwam de Mindfulness op m’n pad. Als een soort Robert ten Brink met een videoboodschap van m’n ziel onder z’n arm. Robert boekte stante pe een vliegticket naar een of ander exotisch oord om daar mijn geest en lichaam te herenigen. Ik was als herboren.

Met een klein beetje oefening is het voor iedereen mogelijk om mindful te worden. Het idee is simpel: Leer om in het nu te leven. Laat het moment niet zomaar vervliegen, maar koester het. Neem het in een liefdevolle houdgreep en knuffel het dood. Laat het moment nu maar weer los, het is dood. Maar wees niet bang, een gloednieuw moment zal zich onherroepelijk aandienen. Zo is de zelfvoorzienende cirkel des levens. Een aaneenschakeling van momenten, kort en lang, die allen gekoesterd dienen te worden tot ze volledig verschrompeld als dorre bladeren ter aarde dwarrelen. Kijk nog maar eens goed naar die gekke bladeren als je dat wilt. Als je liever niet kijkt dan is dat ook goed. Het resultaat: Innerlijke rust, onvoorwaardelijke zelfacceptatie, en ultieme gelukzaligheid. Mindfulness is een zegen voor de mensheid. Een geschenk dat maar blijft geven.

Inmiddels voel ik me eigenlijk non-stop fantastisch. Ik heb zoveel Prana in m’n donder dat ik nagenoeg de hele fucking dag alleen nog maar kan schreeuwen van geluk. Woehoehoe! Soms heb ik zelfs het gevoel dat ik bijna ontplof van pure vreugde. Ik moet nog uit gaan kijken dat ik niet ineens compleet manisch word.

Gelukkig is er ook alweer een veelbelovende opvolger van Mindfulness: Mindlessness. Een meditatiecursus voor mindfools die al die levensvreugde ook niet meer aankunnen. Het idee is wederom simpel: Leer om de vluchtigheid van het moment te ontstijgen. Transcendeer het alledaagse en vergeet alles om je heen. Het toen, het nu, het straks, het is er niet meer. Nooit geweest ook. Het enige wat er nog toe doet is dat met smack gevulde stuk aluminiumfolie dat je vastklampt in je trillende hand. Vrolijk prutteldampt de bruine Chi boven de dansende vlam van je aansteker. Adem in, adem uit, adem in, adem uit. Voel hoe de geest zich losmaakt van het lichaam. Zo zen, daar kan de Dalai Lama nog een puntje aan zuigen.