Ik haat kinderfietsjesdieven!
Je moet je de ogen uit je kop schamen. Jij ja. Je weet het onmiddellijk als dit over jou gaat en je kijkt naar de foto met een rode kop van schaamte. Dat hoop ik tenminste.
Dit is het fietsje van mijn 6-jarige zoon. Althans, dat wat er van over is. Meegenomen vanaf het schoolplein en vervolgens, twee dagen later voor oud vuil achtergelaten tegen een boom. Het zadel er af, ketting kapot, achterkant verbogen. Wat je er mee gedaan hebt weet ik niet, maar wat zul je er een lol aan beleefd hebben.
Ik probeer me voor te stellen wat er om gaat in jouw hoofd, het hoofd van een kinderfietsjessteler. Of eigenlijk stelers, want in je eentje doe je zoiets al helemaal niet. Als ze alleen zijn, weten mensen vaak opeens wel dat wat ze doen ronduit belachelijk is.
Het ging vast ongeveer zo:
“Haha, een oranje kinderfietsje, op een schoolplein. Dat kan maar zo niet, die nemen we mee!”
“Leuk! We slopen het zadeltje er af, kan het kindje lekker niet meer zitten.”
“Ja joh! Nice! Maar die vader zet er zo een ander zadeltje op. Laten we ook het kettinkje er af trekken en het framepje verbuigen. We moeten wel zeker weten dat het jongetje hier niet meer op gaat fietsen.”
“Maar waar laten we hem daarna?”
“Weet je wat, dan zetten we hem gewoon halverwege de route naar school. Op de heenweg naar school is het jongetje dan helemaal blij dat hij zijn fiets weer terug heeft. En dan is hij gewoon lekker opnieuw verdrietig als hij door heeft dat hij er toch nooit meer op zal fietsen. Dat zal hem leren!”
Goed gedaan jongens of meisjes! Ik weet één ding heel erg zeker, jullie moeder zal ontzettend trots op jullie zijn. Mijn jongetje van zes jaar heeft nog nooit iets fout gedaan, dus ik denk dat jullie moeder het geweldig vindt dat jullie hem even op zijn nummer hebben gezet. Jullie zullen hier zeker nog de rest van je leven plezier van hebben.
Ik heb geen hekel aan katholieken. Ook niet aan moslims. Ik heb zelfs niet per definitie een hekel aan gereformeerden. Maar ik heb wel een hartgrondige hekel aan kinderfietsjesdieven. Die mogen ze van mij allemaal op een eiland in de zee zetten en af laten zinken.
Een laatste boodschap daarom voor jou: Ga zo door! Jij komt er wel in het leven.