Hoofdtransplantatie versus dokter Frankenstein

Ik heb een karakteristiek hoofd, zo’n kop die mensen twee keer laat kijken om dan snel van me weg te lopen. Toch ben ik eraan gehecht, mijn hoofd heeft iets eigens, er zijn maar weinig mensen die me dat na kunnen zeggen. Doodzonde dat de rest van mijn lichaam bijna volledig is opgebruikt.
Gelukkig heeft de Italiaanse neurochirurg Sergio Canavero Frankenstein een methode bedacht om een hoofd te transplanteren naar een gezond gastlichaam.

Natuurlijk heb ik me voor een hoofdtransplantatie aangemeld. Maar op wat voor lichaam laat ik mijn hoofd voortaan rusten? Ik neig als heteroseksuele man naar een perfect gemodelleerd vrouwenlichaam van twintig lentes jong. Het lijkt me heerlijk opwindend op mezelf de hele dag voor de spiegel te bewonderen en te bepotelen.

Oeps! Ik maak een denkfoutje, ik mis het essentiële gereedschap om van mijn mooie vrouwenlichaam te kunnen genieten! Even speelde ik met de gedachte om met een man iets te beginnen. Maar helaas, mijn heteroseksuele hersenen zijn daar niet op ingesteld.
Maar stel dat ik me daar overheen weet te zetten en ik raak per ongeluk zwanger. Ben ik dan zowel de vader als de moeder of krijgt de donor vaderrechten? Te veel onzekerheden naar mijn zin, ik verwijs een vrouwenlichaam op praktische redenen naar de prullenbak.

Ik ga voor een jong mannenlichaam. Een lijf dat strak staat van de spieren. Een lichaam dat probleemloos een marathon kan lopen, een lichaam dat fatsoenshalve een zwembroek met lange pijpen moet dragen. Alleen heb ik dan nog wel steeds een karakteristiek hoofd, een lelijke kop. Daar vallen vrouwen niet op. Oké, dat kan ik oplossen door een masker te dragen.

Hoewel. Ik geniet na een leven van hard werken van een riant pensioen. Heb ik daar nog recht op indien ik het lichaam van een gezonde, jonge God heb? Moet ik dan opnieuw door vijftig jaar reorganisaties? Kunnen hersenen slijten waardoor ik mogelijk als demente jongere door het leven moet? En niet vergeten de hamvraag, hoe kom je aan een jong goddelijk lichaam zonder hoofd?

Ik heb voor de laatste vraag met neurochirurg Sergio Canavero Frankenstein gebeld. Hij schoot in een lachbui.

‘No problem sir. Mijn kliniek is gevestigd in Ar-Raqqah, de hoofdstad – u begrijpt de geinige woordspeling – van de Islamitische Staat. Mijnheer, lichamen zonder hoofd liggen daar letterlijk voor het oprapen! U hebt een ruime keus!’

Kop eraf, kop erop, wat een gekkenwerk! Ik berust toch maar in mijn huidige fysieke staat.