Hier heerst slechts onwetendheid.

Ik plofte onlangs neer in de intercity van Den Bosch naar Tilburg, en zag in mijn ooghoek de krant liggen. Op de voorpagina pronkte een foto van een stralende Willem-Alexander en Màxima, daar het natuurlijk maandag Koningsdag was. Blader verder en je bevindt je in een katern van chaos: twee pagina’s over de aardbeving in Nepal. Is dit aan iemand voorbij gegaan? Ja. Want ik stelde de laatste paar dagen aan leeftijdsgenoten de vraag: “Heb je dat gehoord van de aardbeving in Nepal?”. “Waar heb je het over?”, was de gemiddelde reactie. Waar ik het over heb? Ik heb het over de zwaarste aardbeving in Nepal in 81 jaar. Ik heb het over hele dorpen die van bergen af zijn gevallen. Ik heb het over een oplopend dodental van 3900 mensen en over minstens 6500 gewonden, verdomme. Terwijl ik ze inlicht over de stand van zaken, zie je een zekere blik van interesse in de ogen voorbij flitsen, die er al snel weer tussenuit peert. Het is niet interessant, omdat het niet over de haarkleur van Hilary Duff gaat. Het is niet interessant omdat het niet hier is. Het heeft geen directe invloed op het leven hier in Nederland,so why bother? Nederland, waar wij het zo goed hebben. Waar wij maandag in alle vreugde de verjaardag van onze koning hebben gevierd. Binnen, buiten of in ons eigen huis. Geen angst voor aardbevingen, behalve misschien in Groningen waardoor een fotolijstje van de schoorsteenmantel dondert. In Nepal zaten ze vrijdag ook in eigen huizen. In Nepal zitten ze nu in tenten op een veld, hopend dat ze daar veilig zijn voor meer verwachte naschokken. Wachtend op noodhulp.
Hoe is het eigenlijk met IS in Syrië? Met de moslimextremistengroep ‘Boko Haram’ die in Afrika aan het moorden is geslagen? En met de strijd tegen het terrorisme aka ‘Je Suis Charlie’? Er wordt een paar weken over gepraat en men is niet meer geboeid. Want het is niet hier. Waar we wel eindeloos geboeid over blijven is de Kylie Jenner lip-challenge en de make-uploze selfies van Doutzen Kroes.
Die onwetendheid die onder leeftijdsgenoten heerst vind ik triest. En, als er dan al weet van is, de respectloosheid die erbij komt kijken. Het plaatsen van een reactie over ‘iets met uitkeringen’ over 700 omgekomen vluchtelingen. Het is niet grappig. Het is triest. Gebruik je duimen niet om een status op Facebook te posten. Gebruik ze met je 8 andere vingers om in je handjes te klappen dat je in Nederland geboren bent. In Nederland, met een dak boven je hoofd. In Nederland, waar wij het zo goed hebben.