Het openbaar vervoer: Mooi of lelijk?

Het openbaar vervoer is vaak een bron van ergernissen, vertragingen, werkzaamheden, klagende reizigers en helaas ook agressiviteit. Ik reis dagelijks met het openbaar vervoer en er gaat geen dag voorbij dat ik wel een klein ergenisje voel. Toch wil ik het openbaar vervoer niet missen, want naast zijn slechte kanten heeft het ook zijn mooie kanten.

Je herkent het wel. Mensen die praten in de stiltecoupé, de jongen met te harde muziek op, moeten staan in de trein of je aansluiting missen door vertraging. Erg prettig is het allemaal niet. Daar waar we met zijn alle samen komen en toch geen woord tegen elkaar zeggen. We gaan zitten, lezen de metro, drinken onze vieze koffie van de kiosk of we pakken onze telefoon. We zitten allemaal in ons eigen wereldje. Totdat er een mankement aan het spoor is en de vertraging langzaam oploopt. Dan hebben we allemaal ineens wél wat te zeggen tegen elkaar of beter gezegd, te klagen. Normaal zou je er gek van worden, maar hey, we zitten in hetzelfde schuitje, dus je doet gezellig mee. Ik weet zeker dat men dat prettig vindt. Een onderwerp van gesprek, dat we lekker tegen elkaar kunnen klagen. Want als we samen kunnen klagen, dan kunnen we daar ook samen over lachen.

‘s Ochtends vroeg om 7 uur pak ik mijn bus. Een bus vol met vreemden, niemand die iets zegt of doet. Iemand waarmee je samen staat te wachten, waarbij je elke ochtend mee in de bus zit. Die persoon die ik nog vaker zie dan ik mijn eigen vrienden zie. Als je geluk hebt, zie je die persoon aan het einde van de dag opnieuw in de bus. Gezellig! Of toch niet. Ik heb namelijk geen idee wie die persoon is. Daar waar we zo graag een praatje willen maken, doen we het uiteindelijk toch niet. Dat heeft ook wel iets moois. Die persoon wordt vanzelf een mysterieus iemand. Uit nieuwsgierigheid ga je je van alles afvragen. Wie is die persoon en wat doet ie? Gaat hij/zij naar school of naar werk of is hij/zij een superheld die zich in een pasfotohokje snel omkleedt? Stiekem wil je het weten, maar stiekem ook weer niet, want stel dat die persoon in realiteit niet aan je verwachtingen voldoet.

In het openbaar vervoer maak je elke dag wat mee. De vrolijke machinist die omroept waar we zijn, de spannende gesprekken die je kan afluisteren en af en toe, heel af en toe, een klein praatje met je medereiziger. Stel je eens voor dat je deze kleine dingetjes niet had. Wees blij met de kleine dingen, praat eens met elkaar. Zo maken we het openbaar vervoer samen een beetje leuker.