Deze nacht is anders.

Het is midden in de nacht. Het is weer zo’n nacht dat je vaker wakker bent dan inslaap. In de andere kamer hoorde ik al enige tijd gestommel en in mijn hoofd is het een waas van mogelijke oorzaken. Tijdens zulke nachten tuur ik naar de deuropening, wachtend tot dat ene moment. Deze nacht is niet zoals de andere nachten, deze keer blijkt mijn angst geen vals alarm te zijn. Mijn moeder verschijnt in de deuropening, haar wangen nat en haar ogen rood. Dit is het moment. Ze loopt naar mij toe en zakt huilend op haar knieën. Door haar gehuil heen hoor ik haar de goden bedanken dat ze na dit alles mij nog heeft, voor mijn vader en broers kwam deze nacht te laat. Voordat alles begon wat leidde tot deze nacht, hield ik er altijd van om buiten te spelen. Mijn beste vriendin en ik speelden altijd samen, maar toen ik op een dag naar haar huis ging was ze weg. Ik vroeg aan mijn moeder waar ze was, maar kreeg als antwoord dat ik vanaf nu binnen moest blijven. Alles werd anders. Deze nacht is anders. Mijn moeder houdt me stevig vast, verteld me dat alles goed komt. Na deze nacht is alles anders. Onze laatste hoop. Ik ben bang, maar mijn moeder heeft mij geleerd dat je angst alleen mag voelen, maar niet mag laten zien. Ik slik mijn tranen in. Ik kijk naar de foto aan de muur. Vier mannen naast elkaar. De oudste is mijn vader, met naast hem mijn drie broers. De nacht van het bericht over hun dood, was een nacht als deze. Onzeker, angstig, maar vooral een nacht gevuld met verdriet. Vanaf die nacht was het alleen nog mijn moeder en ik. Nooit heb ik begrepen wat verlies met iemand deed, tot het moment dat ik zelf bijna alles had verloren. Niet alleen bijna heel mijn familie, maar ook mijn vrijheid om naar buiten te gaan. De lange nachten vol slaap en zonder angst behoren ook tot dat verlies. Deze nacht verlies ik nog meer. Ik verlies mijn thuis. Mijn moeder en ik gaan varen. Varen naar een plek waar ik wel naar buiten kan, waar ik wel kan slapen. Volgens mijn moeder is dit onze laatste hoop. Maar wat heeft het voor zin als ik verder alles al verloren heb.

‘Als ik vertel dat dit meisje op de gezonken boot zat, is het dan opeens wel erg?.