De stap naar een betere wereld

Oorlog. Iedere avond dringt het heel even onze huiskamer binnen. Slechts een paar minuten. Beelden van hopeloze kinderen en families. Voor hen is thuis geen thuis meer. Gevlucht voor de oorlog in hun land. Nu ook oorlog in hun hoofd en oorlog in hun hart. Lopend door kapot geschoten straten, zonder spullen. Strijdend voor iedere meter. Iedere stap die wordt gezet is een stap naar een betere wereld.

Zonder twijfel verlaten zij deze plek. Hechte families splitsen zich noodgedwongen in tweeën. Wetend dat ze elkaar wellicht nooit meer zullen treffen. Een angstvolle blik. Tranen. Een voor een. Langzaam een weg vindend op de wangen van onschuldige burgers. Burgers die voorheen dachten dat oorlog alleen plaatsvindt honderden kilometers verderop.

Slechts 1,5 kilometer is Europa gescheiden van het gebied waar de meeste vluchtelingen zijn. Aan de andere kant van het water bij Griekenland staan wanhopige burgers te wachten op hun redder in nood. Starend naar de overzijde. De plek waar alles beter is.

Onder luid geschreeuw stappen ze met honderden tegelijk op de boot. Er wordt gewrongen en geduwd om plaats te hebben. Fatsoenlijk staan of zitten is er niet meer bij. Ze geven letterlijk hun leven om aan te komen in een veilige haven. Een plek waar men neer zal strijken na een verblijf in een onveilige situatie. Een plek waar weer een nieuw thuis kan worden gebouwd. Ze kijken vooruit. Naar de toekomst. Hopend dat Europa zorgt voor een nieuwe kans. Een kans om de oorlog gedag te zeggen en de oorlog in hun hoofd te vergeten.

Veilig aan land gekomen worden deze mensen in groepen getransporteerd naar een kamp. De wereld van oorlog achterlatend, maar vol verdriet zien zij toe hoe Europa met hen omgaat. Ze horen er niet bij. Zittend op een stuk grond met prikkeldraad erom heen. Opgesloten.

En wij? Wij liggen languit op de bank en hebben commentaar. De beste stuurlui staan immers aan wal. We zien toe hoe honderden vluchtelingen tussen wal en schip zijn geraakt. Diep gezonken of zonder vrijheid wachtend op een nieuwe toekomst. Het maakt ons niet uit. Deze burgers kozen er zelf voor. Oorlog is het duizenden kilometers verderop. Buiten onze veilige muren. Niet hier. Nee. Duizenden kilometers verderop. Even raakt het ons, totdat we ‘s avonds na het nieuws weer door kunnen gaan met de orde van de dag. Proostend op een lang en gelukkig leven…