De draak

Onlangs startte iemand een lichte uitwisselingen van meningen over sarcasme en ironie, onder meer. Beide woorden en begrippen voeren terug naar spot. Ironie licht, sarcasme bijtend. Dat maakt ironie tot iets als ergens of met iemand de draak steken, dat spreekwoordelijk. Soms als iets zeggen op een manier die tegengesteld is aan wat wordt bedoeld. Ironisch genoeg wordt dat niet steeds naar waarde geschat, dat hangt af van de ontvangende partij. Bijzonder dat het woord “partij” nu invalt, omdat ik bij dit stukje denk aan Jetta Klijnsma. Die minister en haar staatssecreet-aris verdedigen mensonwaardig beleid en proberen daar een menselijk tintje aan te geven. Dat menselijke tintje is inmiddels vaal als de verbleekte kleur van hun partij die rozen, op zich prachtige bloemen, ontsiert, van hun waarde ontdoet. De vroegere haan kraait niet meer, van veren ontdaan. Inderdaad, zoals de ideologische veren. Nu zou een kameleon beter passen als partijsymbool.
Deze woorden kun je zien als ironisch, sarcastisch. Misschien interpreteren deze minister en haar voornaamste vazal deze woorden en zinnen als niet ter zake doende. Beleid is beleid, als Befehl is Befehl en die associatie kan pijnlijke gevolgen hebben, waarbij ik word afgerekend op een uitvloeisel van mensonterend beleid. Hoe dan ook neem ik hiervoor mijn verantwoordelijkheid en dat is anders dan met nietszeggende teksten de waarheid verbloemen.
De waarheid is dat meer en meer mensen aan de hand van een VVD-doctrine langs de maatschappelijke zijlijn worden gezet en veroordeeld worden tot een leven in de marge van wat doorgaat voor een samenleving. Dat woord, samenleving, verwordt als het goed is niet tot iets met een tussengeplaatst liggend streepje. Een koppelteken, nu gaat het om ontkoppeling. Anders dan de basisgedachte waarvoor in een inmiddels grauw verleden de Partij van de Arbeid, jawel, daarvoor Sociaal-Democratische Arbeiderspartij, stond. Opmerkelijk, het liggende streepje is terug, anders dan retro. Nu is de A anders ingevuld als de beginletter van afvalputje, waarin de vroegere sociale of socialistische beweging zelf gelukkig ook glijdt. Politiek is verworden tot glijden, als pluimstrijkerij, anders dan destijds die ooit roemruchte haan exemplarisch was.
Mijn schrijfwijze kun je zien als ironisch, sarcastisch of, mooi woord, vilein. Vilein betekent hooghartig, lijnrecht tegenover de karaktermoord van Klijnsma. Ironie kun je zien als de draak met iemand steken. Zoals Klijnsma. De draak.