Erik Jonk
Erik Jonk Sport 8 aug 2024
Leestijd: 3 minuten

Goud! (10): Sharon van Rouwendaal strijdend in de smerige Seine voor haar overleden Rio

Je bikkelt meer dan twee uur in de gore Seine, met goud in je hoofd, maar vooral je overleden hondje. Zo is Sharon van Rouwendaal. Die bedenkt voor de strijd in het openwaterzwemmen zoiets en ‘doet dat dan gewoon’.

Goud in Rio de Janeiro (2016), zilver in Tokio (2021) en wéér goud tijdens de Olympische Spelen in Parijs. Het bekent al op de vroege morgen de tiende gouden medaille van Nederland. Het record, twaalf in Sydney in 2000, is duidelijk in beeld. Zeker met de hockeyers en de baanwielrenners nog volop in actie. En wat kan Femke Bol vanavond in de ‘race der races’?

Golven en de poepbacterie

Om 7.30 uur moest Sharon van Rouwendaal (Baarn, 1993) vanmorgen al van start bij de 10 kilometer openwaterzwemmen. Een ‘klere-eind’ natuurlijk, maar daar draait dit sportbeest haar handen doorgaans niet voor om. Deze week was het eigenlijk veel spannender hoe die veel besproken rivier de Seine er in hartje Parijs bij lag. Hoe zou de stroming zijn? En was er sprake van de E.coli, met een veel smeriger woord bekend als de poepbacterie? In alle vroegte kwam het seintje: Seine veilig. Voor wat het waard was natuurlijk…

Met overmacht naar goud

Soms eindigt het openwaterzwemmen in een eindspurt van meerdere zwemmers, maar nu snelde Sharon van Rouwendaal met zichtbare overmacht naar de finish (en dan scheelde het na 2 uur en 3 minuten nog maar enkele meters, dat wel). De in Soest opgegroeide zwemster klopte haar Australische trainingsmaatje Moesha Johnson na een late, maar goed geplande inhaalactie. De Italiaanse Ginevra Taddeucci werd derde.

Maarten van der Weijden, die op Van Rouwendaals onderdeel zelf goud won in Beijing 2008, was vanmorgen co-commentator bij de NOS. De man die later de Elfstedentocht zwom kon alleen maar diepe bewondering voor de Nederlandse winnares van goud opbrengen.

Wijzen naar tattoo van pootje van hondje Rio

Sharon van Rouwendaal leidt door haar sport vaak een eenzaam bestaan. De tweevoudig wereld- en achtvoudig Europees kampioen besloot zeven jaar geleden een hondje te nemen. Ze noemde hem niet geheel toevallig Rio (en haar kindje). Haar grote liefde overleed in mei en daar werd Van Rouwendaal letterlijk ziek van. Ze viel zelfs een paar kilo af.

Na groot verdriet kan soms ook de knop worden omgezet naar iets moois. De zwemster droomde ondanks het verdriet van nog één keer goud. In haar hoofd had Van Rouwendaal al besloten om na het goud op haar rechterarm te wijzen. Daarop staat een hondenpootje getattoeëerd, als eerbetoon aan Rio. Het eerbetoon is na vandaag natuurlijk nog mooier. Je kunt bedenken om zoiets na de finish te doen, maar je moet er helemaal kapot dan ook nog aan denken… Sharon van Rouwendaal kennende was het echter het eerste wat er na de beslissende tik op het finishbord in haar opkwam.

‘Gewoon in de tuin zitten’

Sharon van Rouwendaal doet al zeventien jaar aan topsport, eerst in het zwembad en later in de zee (of in de Seine). En nu? Het is eigenlijk wel mooi geweest na alle titels, twee keer goud en één keer Olympisch zilver. Van Rouwendaal kijkt ernaar uit om te stoppen („als ik dat wil”). Ze kijkt ondertussen weleens uit naar een normaler leven, vertelde zij onlangs tegen de NOS. Naar het geven van (online) clinics en lezingen over haar ervaringen. Maar ook naar iets anders: „Gewoon even in de tuin zitten.”

Jammer dat Rio niet in de tuin loopt te banjeren. Aan de andere kant gaf het hondje Sharon van Rouwendaal waarschijnlijk wel wat extra kracht richting haar tweede goud. Ze is na vandaag met drie keer eremetaal op rij in ieder geval een Olympische vrouw voor de eeuwigheid.

Goud! (9) Mama Marit Bouwmeester ging ‘bootje varen’ en is nu de beste Olympische zeilster ooit

Reporter Ranomi Kromowidjojo zal in Parijs geen kriebels meer hebben van ‘daar had ik moeten staan’

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.

Reacties