Kasper Hermans Sport 19 jun 2020, 09:29

Leestijd: 6 minuten

Wijnaldum en Van Dijk: op weg naar de legendestatus in Liverpool

Als je wilt weten hoe het is om een levende legende te zijn, moet je dat binnenkort aan Georginio Wijnaldum en Virgil van Dijk vragen. De twee staan op het punt heilig verklaard te worden in Liverpool.

Liverpool FC was in de jaren ’70 en ’80 de machtigste club van Engeland en van Europa. In die twee decennia won het vier keer de Europacup I en tien landstitels. Ook de jaren negentig begonnen goed met een landskampioenschap, maar toen viel de prijzenmachine stil. In de dertig jaar die volgde wonnen The Reds niet één keer meer de Premier League. Aartsrivaal Manchester United nam de machtspositie over en Liverpool moest lijdzaam toezien hoe zij onder Alex Ferguson de kampioenschappen aaneen regen. Liverpool boekte in Europa wel nog af en toe succes met twee Champions Leagues en een UEFA Cup, maar de honger naar het winnen van de Premier League groeide en groeide. Daardoor is Liverpool waarschijnlijk de enige club in Europa waar men liever de competitie dan de Champions League wint.

Onverslaanbare voetbalmachine

Dit seizoen ging dat veranderen. Manager Jürgen Klopp heeft sinds zijn aanstelling in oktober 2015 ieder jaar zijn ploeg verbeterd. Met als resultaat dat Liverpool in 2019/20 een haast onverslaanbare voetbalmachine bleek. Eén offday op bezoek bij Watford leidde tot een competitienederlaag, maar verder zijn de cijfers van Liverpool dit seizoen duizelingwekkend goed. 29 wedstrijden, 27 zeges, één gelijkspel en slechts 21 tegendoelpunten. De voorsprong op naaste achtervolger Manchester City bedraagt 25 punten. Dat is een ongekend aantal.

In die geoliede machine zijn twee Nederlanders cruciaal: Wijnaldum (29) en Van Dijk (28). Beiden zijn sowieso al uitgegroeid tot helden bij de club, die voor het laatst kampioen werd nog voordat ze geboren waren. Wijnaldum – liefkozend Gini genoemd – is een enorm belangrijke waarde die altijd op het wedstrijdformulier staat. Hoewel hij behoorlijk wat concurrentie heeft, stond hij dit seizoen slechts één competitiewedstrijd niet in de basisopstelling. Alleen op bezoek bij Bournemouth kreeg hij rust met het oog op de cruciale Champions League-wedstrijd een paar dagen later.

Dubbel tegen Barça

Met zijn passie, drive en loopvermogen geldt hij als de longen van het middenveld. Dus is hij altijd een van de eerste namen die Klopp op het wedstrijdformulier pent. Toch heeft hij zijn heldenstatus vooral aan een wedstrijd te danken, waar hij als invaller het veld in kwam. Een jaar geleden in de halve finale van de Champions League zette de Rotterdammer met twee goals de confrontatie met Barcelona op zijn kop. Het toernooi zou Liverpool een paar weken later op zijn naam schrijven.

De heldenstatus van Van Dijk is zo mogelijk nog groter. Sinds zijn komst (januari 2018) is er bij de club zichtbaar veel veranderd. Liverpool was in de jaren ervoor een ploeg die aanvallend heel leuke dingen kon laten zien, maar achterin met de regelmaat van de klok enorme flaters beging. Met de komst van Van Dijk kwam er rust in de achterhoede. Zijn collega’s centraal achterin – of dat nu Dejan Lovren, Joel Matip of Joe Gomez is – zijn zichtbaar beter gaan spelen nu Van Dijk naast hen staat.

Sinds een half jaar later ook het keepersprobleem werd opgelost met de komst van Alisson Becker, is de Liverpool-achterhoede ongelooflijk moeilijk te kloppen. Verder laat Van Dijk ook regelmatig zien een belangrijke goal mee te pikken, zoals bij zijn debuut tegen stadsgenoot Everton. Dat alles maakt dat hij onlangs een contract kreeg voorgeschoteld dat hem de bestbetaalde speler in de clubhistorie zou maken. Een hoger salaris dan Mohammed Salah, Luis Suárez, Fernando Torres en clubicoon Steven Gerrard.

‘This will be our year’

Zo geliefd als ze beiden al zijn, komende week kan daar nog een ongekende laag aan populariteit bijkomen. Want het rode deel van Liverpool smacht naar die landstitel. Het is een obsessie geworden. Een die steeds eindigde in hoongelach. Steeds als een seizoen goed begon, werd hoopvol de zin uitgesproken: „This will be our year.” Maar steeds wanneer de fans dat zeiden ging het mis. Of Liverpool stortte als een kaartenhuis in. Of Liverpool maakte een fatale misstap in het zicht van de haven.

De meest pijnlijke ontknoping vond plaats in 2014. Met nog drie wedstrijden te gaan, lag de Premier League-titel voor het grijpen, toen uitgerekend aanvoerder Gerrard in de thuiswedstrijd tegen Chelsea weggleed en de vrije doortocht bood aan zijn tegenstanders. Die tegentreffer kwam zijn elftal in het restant van de wedstrijd niet meer te boven. Een week later raakte het kampioenschap definitief uit het zicht, toen Liverpool in tien minuten tijd een 0-3 voorsprong verspeelde tegen Crystal Palace.

Het is een week waaraan Liverpool-fans nog regelmatig herinnerd worden door rivaliserende fans. Want hoewel de club buiten het Verenigd Koninkrijk geliefd is, wordt het binnen de eigen landsgrenzen traditioneel gehaat. Ook Gerrard – tegenwoordig trainer van het Schotse Rangers FC – spookt zes jaar later die ene uitglijder nog steeds door zijn hoofd. „Ik denk er haast dagelijks aan”, zei hij onlangs in The Greatest Game-podcast. „Het was de enige keer in mijn twintigjarige loopbaan dat ik me echt verdoofd heb gevoeld. Een Liverpool-ploeg die kampioen van Engeland wordt zou me zeker helpen met het verwerken hiervan.”

Merseyside derby

Dit jaar zou hij – en met hem heel de club – dat nare hoofdstuk dan eindelijk kunnen afsluiten. Het team van Klopp was nagenoeg onklop(p)baar en kon de titel niet meer mislopen. Het moest nu wel hun jaar worden. Totdat het coronavirus op kwam zetten en alle sportactiviteiten stil kwam te liggen. Het zou toch niet gebeuren dat Liverpool hierdoor een streep moest zetten door het superseizoen? Het zou de ultieme kroon zijn op het leedvermaak, waar de club de voorbije dertig het slachtoffer van is geweest. Gelukkig lijkt dat drama hen bespaard te blijven. Van Dijk, Wijnaldum en de rest mogen zondag weer het veld op voor de Merseyside derby tegen stadsgenoot Everton.

Het zal niet gaan op de gedroomde manier. De stadiontribunes moeten in de Premier League immers leeg blijven. Als Liverpool zich woensdagavond tegen Crystal Palace al tot kampioen kroont, zal dat gebeuren op het eigen Anfield – doorgaans geroemd om de sfeer – zonder de aanwezigheid van fans. Zonder de fanatieke aanhang. Met een lege Kop. En hoewel er hoogstwaarschijnlijk spontaan feesten ontstaan in de straten van de stad, zal er ook geen georganiseerde busrit door de stad met een aansluitend huldigingsfeest plaatsvinden.

Het wordt een ongevierd festijn vol met prachtige emoties. Volwassen mannen zullen hun tranen laten rollen. Het spook dat al zes jaar rondwaart zal langzaam uit het hoofd van Gerrard verdwijnen. En Wijnaldum en Van Dijk groeien van helden uit tot levende legendes. Een feest in stilte. Het enige wat je hoort, is een zin die langzaam over talloze lippen rolt. Verlossend uitgezucht, alsof er eindelijk weer geademd kan worden. „This finally is our year.”