Mathieu van der Poel: Mafkees, stuntman, fenomeen
Fenomeen, mafkees, alleskunner, stuntman, wondermens? In elk geval: Mathieu van der Poel, een ‘halve Belg’ die nu hélemaal van ons is.
Driekwart van de bevolking zat of lag Eerste Paasdag ongetwijfeld ergens in het overheerlijke zonnetje. Ondertussen speelde er zich in het Limburgse heuvelgebied een wonder af. Een zeldzame bizarre wielerontknoping. En het nu al bijna niet te overtreffen Nederlandse sportmoment van het jaar.
Onwaarschijnlijke manier
Voor wie die zon niet meer uit kwam: we hebben het over de 54e Amstel Gold Race, gewonnen door wereldkampioen veldrijden Mathieu van der Poel. Dat de 24-jarige alleskunner een veldrijder is maakt de zege bijzonder, maar we hebben het hier over de onwaarschijnlijke manier waarop.
Terug naar zondagmiddag. Twee koplopers, de Fransman Julian Alaphilippe en de Deen Jakob Fuglsang leiden comfortabel. Kilometerslang harken Michal Kwiatkowski en Matteo Trentin op twintig, dertig tellen. Ze komen er maar niet bij. Op een minuutje volgt nog een groep met Van der Poel en grote favorieten. Kansloos. Dit wordt een eitje voor de veel betere sprinter Alaphilippe.
Op ruim 6 kilometer voor de meet in Vilt, begint Van der Poel maar aan de kansloze groep te sleuren. Kan hij misschien met een eervolle derde plaats het podium nog halen? Dan verschijnt op 1400 meter van de finish plotseling in beeld dat de achterstand van zijn uitgedunde groepje nog dertig seconden is. Maar dan nóg hè? 1400 meter, een halve minuut: nog altijd kansloos.
Gewoon doorstoempen
Dan volgt een onwaarschijnlijk scenario. De Pool Kwiatkowski achterhaalt de koplopers plotseling. En in de finishstraat is opeens ook ‘groep Van der Poel’ in beeld. Wie op YouTube filmpjes terugkijkt: wielercommentatoren van over de hele wereld beginnen vol ongeloof te schreeuwen. Van der Poel heeft zich nog altijd niet verstopt achter de rug van een tegenstander. Die stoempt gewoon door. Uit het niets zijn er meer dan tien kandidaten voor de winst. „Ik ging gewoon maar sprinten”, zou hij later zeggen. Gewoon werd echter uitzonderlijk. Hij maakte de kansloze achterstand in de laatste meters goed en won zijn eerste wedstrijd van boven de 250 kilometer, net voor Simon Clarke (Australië) en Jakob Fuglsang.
Janken en schreeuwen
Zelden klinkt het gejuich vanaf de finishtribune zo ontzettend hard. Mathieu van der Poel laat zich op het Limburgse asfalt vallen. Liggend op zijn rug kan hij alleen maar janken en schreeuwen van geluk. Om vervolgens met een Vlaams piepstemmetje tegen NOS-verslaggever Han Kock te verkondigen dat ‘hij het niet kan geloven’. Maar dat kan niemand. Wielerdeskundigen zijn het massaal eens: dit is zeldzaam, bizar of wat dan ook. Vergeten zullen ze die laatste 1400 meter in elk geval nooit meer.
https://www.youtube.com/watch?v=_JPktPMe7YI
„Wat een mafkees”, meldde Van der Poels vader Adrie, zelf winnaar van de Amstel Gold Race van 1990. En later: „Ik ben trots, supertrots. In Mathieus woordenboek staat maar één woord: winnen.” Vader Van der Poel moest toegeven dat iemand hem al kwam feliciteren, voordat hij wist dat zijn zoon won. Hij bekeek in de buurt van de finish een livestream, maar die liep twee minuten achter.
Mathieu van der Poel, wat een fenomeen. Het afgelopen seizoen won hij als veldrijder 31 crossen van de 33 waaraan hij deelnam en werd hij wereldkampioen, Europees kampioen en Nederlands kampioen. Op de weg vertoont hij zich niet vaak, maar rijdt hij als winnaar van het NK 2018 wel rond in een roodwitblauw shirt. Dit wegseizoen heeft hij vijftien koersdagen achter de rug. Het aantal zeges: zes, de meesten als debutant. De afgelopen weken won hij etappes in de Ronde van Antalya, de Ronde van de Sarthe, de eendaagse wedstrijden GP Denain, Dwars door Vlaanderen, Brabantse Pijl en nu dus de Amstel Gold Race.
Niet. Normaal.
Dat hoort thuis in de categorie Niet Normaal. Ondergetekende zegt weleens gekscherend: ‘Ja, maar het is een Belg. Sportman van het jaar in België wordt Mathieu van der Poel. En Max Verstappen tweede’. Natuurlijk woont de nieuwste sportheld zijn hele leven al in België en klinkt hij bepaald niet Nederlands als hij praat. Maar we omarmen hem (uiteraard) als Nederlands wielerfenomeen.
Julian Alaphilippe snapte er geen bal van dat hij door die halve Belg nog werd achterhaald. Hij vroeg zich na de finish oprecht af of hij wel goede tijdmeldingen had door gekregen. „Ik ben ontgoocheld.” Daar had de Fransman van Deceuninck – Quick-Step een punt. Tegelijkertijd zag elke wielerliefhebber dat Van der Poel met een enorme snelheid aan kwam denderen. „Mathieu is een superfenomeen”, meldde Alaphilippes ploegleider Patrick Lefevere dan ook. Om eraan toe te voegen: „Maar we moeten nu niet opeens gaan overdrijven en iedereen in de winter laten crossen.”
Geen enkele wetmatigheid
Ondertussen raakt de wielerwereld niet uitgesproken over dé ontknoping. „De prestaties van Mathieu van der Poel zijn gewoon niet uit te leggen. Eens in de zoveel jaren heb je een renner die alles en iedereen overstijgt”, analyseerde Telegraaf-verslaggever Raymond Kerckhoffs. „Geen enkele wetmatigheid is gewapend tegen Mathieu van der Poel.” Oud-renner en wielerjournalist Thijs Zonneveld voor AD-tv: „Dit heb ik nog nooit gezien. Hij doet alles fout wat hij fout kan doen. Ik weet niet wat ik moet zeggen.” Van der Poels Corendon-ploegleider Michel Cornelisse: „Ik geloof het inmiddels wel, maar dat ik erin geloofde dat kon ik de laatste vijf kilometer niet zeggen.”
Ook Mathieu van der Poel zelf had eigenlijk geen idee waarmee hij bezig was, zo gaf hij later toe: „We raapten de ene na de andere renner op. Maar ik had echt niet gedacht dat het tot de eerste plaats zou leiden. Ik wilde gewoon zo ver mogelijk zien te komen.” Een echte mafkees komt van ver, maar gelukkig ook héél ver.
Nu op naar de mountainbike
Wie denkt dat Mathieu van der Poel nu alles op ‘de weg’ zet: fout. Binnenkort stapt hij op de mountainbike tijdens een wereldbekerwedstrijd. Zijn doel op die fiets: de Olympische Spelen van 2020 in Tokio. Voor wie het misschien was vergeten of het was ontgaan: in deze discipline werd Van der Poel vorig jaar Nederlands kampioen en derde tijdens het WK…