Johan van Boven Sport 1 okt 2018, 06:10

Leestijd: 9 minuten

Hoogendijk kotsend én lachend richting marathon NYC

In de rubriek ‘In het spoor van…’ gaan we op pad met iemand uit de sportwereld. Vandaag is dat Anouk Hoogendijk, die zich voorbereidt op de marathon van New York. „Hardlopen is vreselijk, om te janken.”

08:30 uur

Havermout met water en een beetje banaan. Niet het lekkerste gerecht dat je je kunt voorstellen, maar voor Anouk Hoogendijk is die combinatie het ideale hardloopontbijt. Over vijf weken staat de marathon van New York op het programma, haar eerste 42 kilometer en 195 meter ooit. Sterker nog, voordat ze aan de voorbereiding begon, liep ze nooit hard. De voormalig voetbalster van onder meer FC Utrecht, Ajax, Arsenal en het Nederlands elftal heeft er een hekel aan. „Het is compleet anders dan lopen tijdens een voetbalwedstrijd. Toen liep ik iets meer dan 10 kilometer per wedstrijd. Het ene moment sprintend, het moment wandelend. Nu vraag ik me echt af wat ik in vredesnaam aan het doen ben als ik in mijn eentje twee uur achter elkaar aan het rennen ben. Voor vandaag staat er 25 kilometer op het programma. Nou, daar heb ik gisteren al de hele dag tegenop gezien. Ik vind het gewoon écht niet leuk. Ik wil iets met een bal doen of iets met andere mensen. Maar niet in mijn uppie saai hardlopen.”

08:54 uur

Ze laat een foto van haar neefje Sebastiaan zien. Hij is autistisch en verstandelijk gehandicapt. Sporten doet hij bij Only Friends, een sportclub voor kinderen met een beperking. Dat is waar Hoogendijk het eigenlijk allemaal voor doet. In New York wil ze samen met acht andere lopers (onder wie haar mede ex-kandidaten van Expeditie Robinson Joëlle Witschge en Carlos Platier Luna) zo veel mogelijk geld ophalen voor dit goede doel. „Als ik loop te klagen over een beetje regen tijdens het hardlopen of een te lange afstand denk ik aan mijn neefje en die andere kinderen. Zij zullen nooit een marathon lopen en ik mág naar New York om die afstand af te leggen. Ik zie aan mijn neefje dat hij helemaal opbloeit bij Only Friends. Normaal zegt hij niet zo veel, maar doordat hij daar sport komt hij helemaal los. Hij kwam laatst naar me toe om gedag te zeggen en riep: voetballen, voetballen!”

09:30 uur

Ze wil haar eten even goed laten zakken, want een paar dagen eerder ging het goed mis. Hoogendijk ging te kort na het ontbijt op hardloopschoenen de deur uit. „Ik word best snel misselijk. Na een paar kilometer kwam het al omhoog. Ik kon wel huilen. En dan niet figuurlijk, maar letterlijk: huilen. Maar toen kwam mijn sportmentaliteit naar boven. Ik dacht: ik moet vandaag 25 kilometer lopen, dus gá ik 25 kilometer lopen. Maar na 20 kilometer ging het gewoon niet meer. Ik nam een kortere route naar huis en toen ik voor de voordeur stond, moest ik overgeven. Ik haalde de wc niet eens. Dat was op z’n zachtst gezegd niet fijn, maar ik had toch mooi 23 kilometer gelopen. Toen ik nog voetbalde heb ik ook wel eens op het veld staan overgeven. Na een flinke sprint ofzo. Soms word ik al misselijk als ik een slokje water neem. Gelukkig heb ik nu van die speciale hardloopsnoepjes om onderweg te eten en die werken heel goed.”

09:50 uur

Ondanks het lichte ontbijt heeft Hoogendijk een beetje last van haar buik. Ze neemt imodium in om onderweg een sanitaire pitstop te voorkomen. „Maar ik moet natuurlijk wel af en toe iets drinken. In het begin legde ik ergens in de bosjes een flesje water neer, maar dan moest ik ervoor zorgen dat ik steeds langs die plek liep. Elke keer hetzelfde rondje werd een beetje saai. Daarom heb ik een fuel belt gekocht.” Ze klikt de riem met twee flesjes om haar middel. Bijna klaar voor vertrek.

10:01 uur

En weg is ze. Weer een stukje dichterbij de magische marathon van New York op zondag 4 november. „Door omstandigheden ken ik een krappe voorbereidingstijd van dertien weken en ik ben ook nog eens ziek geweest. Daarnaast heb ik last gehad van een ‘runners knee’. Dus bleven er maar tien echt trainingsweken over. Nu moet ik echt even gas geven. Ik heb deze week al 23 en 15 kilometer gelopen en vandaag ga ik écht voor de 25.”

10:15 uur

De eerste kilometers zijn voor Hoogendijk altijd een hel. Nu ook. „Ik denk na de eerste kilometer: shit, dit nog keer 25. En na 2 kilometer: shit, dit nog keer 12,5. Maar als ik eenmaal over de helft ben, kom ik er meestal wel lekker in. Geen idee of dat dan het zogenaamde hardloopvirus is, maar dan begint het goed te voelen.”

10:32 uur

Hoogendijk weet inmiddels als geen ander dat het leven van een hardloper niet over rozen gaat. Maar met sommige dingen had ze simpelweg geen rekening gehouden. „Ik krijg met allerlei ongemakken te maken waar ik nooit over na had gedacht. Als ik in een kort broekje lange afstanden loop, krijg ik aan de binnenkant van mijn benen schuurplekken. Tot bloedens toe! Dan moet ik een paar dagen met een lange tight lopen, voordat ik daar geen last meer van heb.”

11:04 uur

De eerste 10 kilometer van vandaag zitten erop. Hoogendijk voelt zich goed. De avond voor deze training was ze uitgenodigd voor de première van de documentaire ‘Voetbal is Oorlog’. „Ik deed best saai. Toen we van tevoren uit eten gingen nam ik een salade en geen wijntje. Ik had de training van 25 kilometer in mijn hoofd. Mijn sociale leven is niet naar de knoppen, maar die langere trainingen moet je behoorlijk goed plannen. Kijk, een 10 kilometer gaat nog wel ergens tussendoor. Maar als je boven de 20 kilometer komt, ben je in totaal een halve dag kwijt.”

11:30 uur

Het hoofd van Hoogendijk is inmiddels behoorlijk rood aangelopen. „Dit is echt veel zwaarder dan deelnemen aan Expeditie Robinson. Je voorbereiden op een marathon is vooral mentaal heel heftig. En op dat eiland hoefde ik niet heel veel te doen hè? Ja, de proeven. Maar die vond ik vooral erg cool. Verder was het vooral gezellig. Natuurlijk was het soms best zwaar, maar dat overkomt je gewoon. Je hebt niet de keuze tussen een heerlijk bed en een paar stokken en bladeren. En hier kies ik er wel voor om een paar uur in mijn eentje te gaan hardlopen. Maar ik heb soms ook dagen dat ik het wel leuk vind. Laatst werd ik ingehaald door iemand die ‘tandje erbij!’ riep. Toen heb ik 15 kilometer met die man gelopen. Dat heb ik al een paar keer gehad. En als ik alleen loop heb ik alle tijd om alles goed op een rijtje te zetten. Een soort meditatie. Normaal gesproken doe ik dat ’s nachts in bed, dus ik slaap nu veel beter. Hardlopen blijkt dus ook best wat voordelen te hebben…”

12:00 uur

Ook na twee uur lijkt het een fluitje van een cent. Hoogendijk geniet met volle teugen van het herfstzonnetje. „Ik ben sowieso altijd veel vrolijker als de zon schijnt. Lekker door het bos lopen of langs het water. Heerlijk. Weet je wat me ook goed doet tijdens het lopen? Mensen die me aanmoedigen. Via Instagram weten ze dat ik de marathon ga lopen en dan roepen ze: veel succes in New York. Nou, dan kan ik er weer 3 kilometer tegenaan hoor. Weet je wat me heftig lijkt in New York? Volgens mij moeten we ons al rond 7 uur ergens melden, anders komen we het startgebied niet meer in. Dan moet ik rond 5 uur mijn bed uit. Terwijl we pas om 14:00 uur starten! Het lijkt me vervelend om zo lang te moeten wachten. En in november is het waarschijnlijk niet heel erg warm… Maar ja, waarschijnlijk is het de moeite meer dan waard.”

12:34 uur

Op haar sporthorloge staat de teller al boven de 25 kilometer, maar Hoogendijk maakt nog even een omweg naar huis. Ter compensatie van de gemiste kilometers tijdens het ‘kotsrondje’ van afgelopen week. Uiteindelijk eindigt ze op 28 kilometer, de langste afstand die ze ooit heeft hardgelopen. „Nu ik de 28 heb aangetikt heb ik er meer vertrouwen in gekregen. Ik krijg er zowaar zin in, haha. Ik kijk er vooral heel erg naar uit dat het erop zit. Dat ik een marathon heb gelopen, een marathon! Volgens mijn trainingsschema moet ik uitkomen op zo’n 4 uur en 20 minuten, maar er is me geadviseerd de eindtijd los te laten en gewoon voor uitlopen te gaan. Ik hoop dat ik enorm kan genieten van al die mensen langs te gaan. In New York schijnen ze echt ‘over the top’ te gaan in hun aanmoedigingen, geweldig.

12:44 uur

„Als ik aan ná de finish denk, krijg ik visioenen over pizza’s, hamburgers en cocktails. Ik denk dat we met onze groep helemaal losgaan als we het hebben geflikt”, zegt Hoogendijk terwijl ze een herstelshake klaarmaakt. Er zijn volgens haar twee scenario’s denkbaar. „Of ik zeg gelijk: eens maar nooit weer. Of ik vind de kick zo heerlijk dat ik roep: volgend jaar weer! Maar bij dat laatste kan ik me nauwelijks iets voorstellen. Zelfs na al die trainingen heb ik het echte hardloopvirus nog niet te pakken, volgens mij. Ik vind het niet verslavend ofzo. Het is nog steeds niet leuk. Maar als het op mijn programma staat, wil ik het gewoon gedaan hebben. En nu voel ik me de rest van de dag lekker. Ik moet wel zeggen dat ik andere sporten mis. Ik was begonnen met tennis, dat vind ik heel leuk om te doen. Maar als ik drie of vier keer per week hardloop, wil ik op die andere dagen even bijkomen. Hier in Utrecht wonen best veel meiden met wie ik heb gevoetbald en we wilden af en toe een balletje gaan trappen. Gewoon op een veldje in de buurt. Maar dat schiet er allemaal bij in.”

12:59 uur

Hoogendijk en haar loopgroep blijven na de finish nog twee dagen in New York om de stad te verkennen. Daarna hopelijk met een blinkende medaille het vliegtuig in terug naar Nederland. Dan snel weer een rondje hardlopen? „Nee, nee, nee! So-wie-so niet! Dat weet ik zeker. Ik ga echt niet voor mijn plezier deze enorme afstanden lopen. Behalve als ik weer een keer een marathon ga lopen en het weer moet.”

Bekijk hier de video waarin Anouk Hoogendijk zich voorbereid op de marathon van New York: