Johan van Boven Sport 12 jun 2018, 05:27

Leestijd: 5 minuten

Nigeriaanse droom van Ebuehi komt uit tegen Messi

Hij probeerde er de afgelopen maanden niet te veel aan te denken, maar Tyronne Ebuehi kon het dagdromen soms niet tegenhouden. Lionel Messi, schoot er dan door zijn hoofd. Lionel Messi! De beste voetballer ter wereld, en misschien wel aller tijden. De kans is groot dat hij het wonderkind op dinsdag 26 juni in Sint-Petersburg af en toe tegen het lijf loopt tijdens Nigeria-Argentinië.

En dat voor een in Haarlem geboren rechtsback, die de afgelopen vijf jaar onder contract stond bij ADO Den Haag. Na de zomer komt hij uit voor Benfica. Die fraaie overstap heeft hij onder meer te danken aan zijn optredens in de nationale ploeg van Nigeria, het land waar zijn vader is geboren. „Hij wilde zo’n dertig jaar geleden in Europa een beter leven opbouwen. Ik weet eerlijk gezegd niet wat voor werk hij vond toen hij net in Nederland was. Nu is hij in ieder geval al heel lang werkzaam in de transportsector. Hij ontmoette mijn moeder in het uitgaansleven van Rotterdam en mijn zusje, broertje en ik zijn in Haarlem opgegroeid. Uiteindelijk zijn we naar het dorpje Vijfhuizen verhuisd, vanwege de rust.”

Andere wereld

Het duurde even voordat de kinderen werden meegenomen naar de plek waar hun vader vandaan komt. Ebuehi: „Ik was 9 of tien 10 jaar, toen ik voor het eerst naar Nigeria ging. Naar Benin City. Ik zag voor het eerst de rest van mijn familie. Ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Mijn opa en oma waren helaas al overleden. Ik kwam in een compleet andere wereld terecht. In Europa leven we in luxe, terwijl in Afrika de wegen slecht zijn, de stroom regelmatig uitvalt en er veel armoede is. De eerste keer was dan ook erg indrukwekkend. Ik was jong en zag dingen die ik nooit eerder had gezien. Soms zaten we plotseling in het donker. Dat was best eng. Maar het was ook heel mooi om mijn familie te ontmoeten.”

De bezoeken aan het land van zijn vader zijn op twee handen te tellen. „Voordat ik werd geselecteerd voor de nationale ploeg van Nigeria ben ik er twee keer geweest en daarna nog een keer of vijf, zes. Toch voelde ik me altijd al voor een deel Nigeriaans. In Nederland wonen best veel andere Nigerianen en op verjaardagen waren er altijd wel mensen uit Nigeria op bezoek.”

In Vijfhuizen melde hij zich aan bij voetbalvereniging DSOV. Via SV Hoofddorp, VV Young Boys en HFC EDO kwam Ebuehi terecht in de opleiding van ADO Den Haag. Toen hij daar eenmaal een plek in het eerste elftal had veroverd, ging het snel. „Een andere Nederlands-Nigeriaanse jongen die al bij het nationale elftal zat, William Troost-Ekong, stuurde mij ruim een jaar geleden een appje dat de bondscoach naar mij had gevraagd. Het team kon namelijk goed een rechtsback gebruiken. Een paar weken later kreeg ik een telefoontje van de bondscoach zelf en vertelde hij me dat hij me er graag bij wilde hebben. De eerste keer kon ik het niet geloven. Vooral toen William mij appte dacht ik dat het om een grapje ging. Zelfs toen ik de bondscoach aan de lijn had gehad, overheerste het ongeloof. Pas toen ik daadwerkelijk in Nigeria was, drong het tot mij door dat het echt waar was. Daarvoor had ik de uitnodiging voor een interland afgeslagen, omdat ik bij ADO mijn basisplaats was kwijtgeraakt. Ik miste wedstrijdritme, dus zei ik nee. Het ging tenslotte niet om een strandvakantie. Voor mijn gevoel moest ik er echt klaar voor zijn en dat was ik niet. Toen ik bij mijn club weer elke week speelde en wederom werd uitgenodigd voor een interland zei ik uiteraard ja. Ik was best zenuwachtig om me voor het eerst te melden en spelers als Victor Moses van Chelsea te ontmoeten. Die jongens kende ik alleen van tv en de PlayStation. Eenmaal op de training dacht ik daar niet meer aan en ging het gewoon goed.”

Harder

Uitkomen voor een Afrikaans land heeft van het talent een andere voetballer gemaakt. Ebuehi ontdekte dat hij een te lieve verdediger was en ging mee in de hardheid van zijn mede-internationals. „Het kan nog veel beter hoor, maar fysiek ben ik er al flink op vooruit gegaan. Afrikaans voetbal is keihard. Dat merkte ik gelijk al tijdens de eerste trainingen. Er wordt stevig gevochten om de bal. Voor Nigerianen die daar zijn geboren is voetbal een manier om te overleven, om voor hun families te kunnen zorgen. Dat merk je ook op het veld. Maar goed voetballen kunnen ze er ook hoor. Het is niet alleen maar een spel van lange ballen en harde tackles.”

In een land met meer dan 180 miljoen inwoners voelt Ebuehi een totaal andere druk dan bij ADO. „Tijdens thuiswedstrijden van Nigeria is het een gekkenhuis in en rond het stadion. Het is totaal niet te vergelijken met Nederland. Op de tribunes wordt continu muziek gemaakt met trommels en vuvuzela’s. Prachtig om mee te maken. Ook als we van het spelershotel naar het stadion rijden, wordt er gezongen. Vooral bijbelse liederen. Inmiddels ken ik de teksten, dus zing ik mee.”

Mooiste

Dus zit hij tijdens het WK trommelend en zingend in de spelersbus, op weg naar de mooiste wedstrijden uit zijn leven. Eerst tegen Kroatië, daarna tegen het grote Argentinië en met de wedstrijd tegen IJsland wordt de groepsfase afgesloten. Wie had dat gedacht toen hij zich vijf jaar geleden bij ADO Den Haag meldde?

„Er is in een korte periode inderdaad heel veel gebeurd”, lacht hij ietwat verlegen. „Mijn vader is enorm trots. Het was zijn grote wens voor mij dat ik op het WK zou spelen. Dat gaat nu gebeuren. Ik hoop tegen Lionel Messi te spelen, want in de oefenwedstrijd tegen Argentinië die wij met 4-2 wonnen, was hij er niet bij. Angel Di Maria was mijn tegenstander. Het was een geweldige ervaring om tegenover zulke grote spelers te staan. Die wedstrijd heeft mijn leven veranderd. Na afloop werd ik door heel veel mensen gefeliciteerd met de overwinning en mijn goede spel. De aandacht was enorm, iedereen in Nigeria sprak over die zege. Mensen hadden mij nooit echt zien spelen, nu wisten heel veel mensen ineens wie ik was.”