Johan van Boven Sport 12 mrt 2018, 10:00

Leestijd: 3 minuten

Na negen keer kanker wint Mentel wéér gouden plak

Haar arts zei afgelopen zomer dat ze uitbehandeld was, dat er niets meer op te boksen was tegen de alsmaar terugkerende kanker. Maandag won Bibian Mentel ‘gewoon’ weer goud op de Paralympics.

‘Burn motherfucker, burn motherfucker, burn. You tried but you can’t reach me’, klinkt het uit de autospeakers. Bibian Mentel zit op de bijrijdersstoel en zingt mee met de Amerikaanse metalband Five Finger Death Punch. Ze is op weg naar het VUMC in Amsterdam om zich te laten bestralen. Daar neemt ze met een grote glimlach plaats in het apparaat, want de snowboardster weet dat de nieuwe MRI-behandelmethode aanslaat en de Paralympics van Pyeongchang weer binnen handbereik liggen.

Sterk

Het beeld uit de NOS-documentaire ‘Bibian Mentel, negen levens’ vat perfect samen hoe de 45-jarige atlete in het leven staat. Hoeveel tegenslagen ze ook voor haar kiezen krijgt, ze zal altijd positief in het leven blijven staan en alles uit haar sport proberen te halen. Geen gemakkelijke opgave, want wie negen keer te maken krijgt met kanker moet wel heel sterk in haar schoenen staan.

Begin deze eeuw werd ze voor het eerst getroffen door het noodlot. Terwijl ze juist enorm aan de weg aan het timmeren was op haar snowboard, bleef ze maar last houden van een enkelblessure. Toen Mentel in het ziekenhuis röntgenfoto’s liet maken bleek niet alleen haar enkel een probleem. Op haar scheenbeen was een vlek te zien. Het duurde drie maanden voordat duidelijk was wat de mysterieuze plek op het bot precies was; een kwaadaardige tumor.

Ondanks dat ze botkanker had, dacht de Utrechtse alleen maar aan snowboarden. De Olympische Spelen van 2002 in Salt Lake City lonkten. Maar de verwijderde tumor keerde op een verschrikkelijke manier terug; in haar botvlies. Dat betekende dat de kanker kon uitzaaien naar het bloed. De artsen stelden haar de verscheurende keuze: doorgaan met behandelen met dus kans op die uitzaaiingen of haar been laten amputeren. Ze koos voor de laatste optie.

Vier maanden na de amputatie stond Mentel weer op een snowboard. Met een prothese was dat aanvankelijk uiteraard erg wennen, maar op een gegeven moment merkte ze dat ze op haar snowboard wendbaarder was dan met haar krukken op straat. Sporten in de sneeuw zorgde ervoor dat ze even vergeet wat ze allemaal heeft moeten doorstaan. Even alleen maar genieten van de bergen.

Longen

Maar het ging verder dan alleen de toerist uithangen. Dankzij haar doorzettingsvermogen en talent wist ze zich uiteindelijk zelfs te kwalificeren voor de Paralympics van 2014 in Sotsji, waar ze de gouden medaille won op het onderdeel snowboardcross. Het was het jaar van haar leven, waardoor ze alle ellende achter zich kon laten. Tijdens het Sportgala van NOC*NSF werd ze zelfs verkozen tot Paralympische Sporter van het Jaar. Twaalf dagen was alle euforie weer verdwenen. Mentel maakte bekend dat er weer kankercellen waren gevonden in haar lichaam, dit keer in haar longen.

Zo kreeg ze klap na klap te verwerken. Afgelopen zomer kreeg ze misschien wel de hardste, toen haar arts zei dat ze was uitbehandeld. Toen Mentel het slechte nieuws thuis vertelde, vroeg haar zoontje of ze doodging. „Dat ben ik niet van plan”, klonk het resoluut. Niet veel later werd een plan in elkaar getimmerd om toch de Paralympische Spelen van Pyeongchang te kunnen halen.

Het werd een weg vol lastige hobbels. In december liet Mentel zelfs nog een nekwervel vervangen. Maar niets stond haar in de weg om gisteren opnieuw toe te slaan op de snowboardcross. Na de ontzettend diepe dalen waarin ze veel te vaak heeft gebivakkeerd, staat Mentel weer op de hoogste top die ze kan bereiken. Een gouden wonder.