Overleden broer hoort er nog steeds bij voor Mulder
Om de olympiërs beter te leren kennen duiken we in hun Instagram-account om ze aan de hand van enkele foto’s te interviewen. Vandaag: sprinter Ronald Mulder, die teleurstelde op de 500 meter.
Met een mooiere foto kunnen we niet beginnen dacht ik…
Inderdaad. Dit is mijn zoontje Mees. In april wordt hij twee jaar oud en tegen die tijd verwachten we ook zijn zusje of broertje. De geboorte van zo’n kleintje blijft een magisch iets. Ik moet er wel mee oppassen dat ik niet te veel foto’s van hem plaats, want ik vind eigenlijk alles wat hij doet leuk.
Ben je veel van social media?
Mijn Instagramaccount bijhouden is mijn tweede beroep, hahaha. Ik vind het echt leuk om foto’s te plaatsen en mijn fans te laten weten wat ik doe. Het zorgt ook voor afleiding als ik op reis ben. Maar thuis ben ik er voor mijn gezin. Dat ik veel op reis ben vind ik soms wel moeilijk. Natuurlijk face-timen we dan, maar dat is toch anders. „Zal Mees me nog wel herkennen”, vroeg ik me op een gegeven moment af toen ik drie weken weg was. Toen ik eindelijk thuiskwam bleek dat gelukkig wel het geval. Ik heb ook werkelijk géén idee wat ik met mijn tijd deed voordat ik vader werd. Mees slokt mijn tijd op, het is een prachtig ventje. Ik ben altijd bezig met schaatsen, maar vader worden was altijd een droom van me.
Hoe komt dat?
Ik kom zelf uit een groot gezin met zeven jongens, waarvan er nu zes over zijn. Edward was 2,5 toen hij stierf. Hij had een aangeboren hartafwijking. Ik heb hem nooit gekend, maar ik noem hem altijd als mij gevraagd wordt naar mijn broers. Hij hoort er gewoon bij. Mijn tweelingbroer Michel en ik zijn de jongste, wij worden in februari 32 jaar. Mijn oudste broer Harald is vijftien jaar ouder, daartussen in zitten Berry, Marco, Edward en Gerben.
Droom je zelf ook van een groot gezin?
Ik ben bezig, haha. Maar het is niet een streven. Een geboorte blijft een wonder, dat je niet in de hand hebt. Ik ben gewoon heel blij nu en hoop dat ons tweede kindje gezond ter wereld komt.
Je plaatst geregeld foto’s met jonge fans.
Ik hou van kinderen. Voordat ik schaatser werd was ik gymleraar. Deze foto is genomen op de iSkate-dag waar we jonge talenten trainen en tips geven. Heel gezellig om te doen en ook leuk. Kinderen zitten vol met dromen, ik vind het mooi om dat te horen en eraan mee te werken om ze uit te laten komen.
Zijn ze er trouwens bij in Pyeongchang? Je familie?
Mijn vrouw is thuis met Mees, maar mijn broers en ouders zijn er. Ze waren er in Sotsji ook bij. Dat was natuurlijk een magisch moment. Michel en ik stonden voor het eerst samen op het podium. Michel met goud en ik pakte brons. Dat mijn familie daarbij was is een onbeschrijflijk gevoel. Harald heeft bijvoorbeeld vliegangst, maar hij was er wel. Mooi toch?
Is jouw band met Michel nu specialer dan met je andere broers?
Ja, maar het is niet zo dat we een telepatische band hebben of iets dergelijks. Het is meer omdat we altijd in dezelfde levensfase zitten. We schaatsen samen, gingen samen uit, maar dat doe ik nu ook met mijn andere broers. We zijn met zijn allen zeer hecht.
Je had het net over dromen en dat jouw grootste droom vader was. Droomde je nooit van medailles?
Ja natuurlijk. Toen ik in 1998 naar de Winterspelen in Nagano keek dacht ik: dat wil ik ook. Ik heb goud gehaald op het EK, maar de bronzen medaille in Sotsji is toch mooier als ik echt moet kiezen. Die medaille heeft mijn leven op de kop gezet, alles is sindsdien veranderd. Ik hoop dat Michel en ik samen ooit weer samen op een podium staan, alleen in een andere volgorde.
Pest hij je weleens met zijn gouden medaille?
Nee, maar als hij dat wel zal doen dan zeg ik: je weet toch dat ik die eerste ronde sneller was? We gunnen elkaar alles en hebben alleen maar profijt van elkaar.
Hier ben je met Michel op de Spelen in Rio.
We waren bij de zilveren race van BMX’er Jelle van Gorkum. Ik heb ooit een filmpje met Jelle opgenomen waarin hij me leerde op zo’n fietsje te rijden. Ik dacht nog: Zo, dit is echt een gevaarlijke sport. Maar hetzelfde denken mensen van schaatsen als ze ons voorbij zien razen. Ik schrok erg van zijn ongeluk en dat hij in coma lag. Ik hoop dat het nu goed met hem gaat.
Je bent een sprinter, houd van snelheid. Ben je een beetje roekeloos?
Nee, ik weet heel goed waarmee ik bezig ben. Ik hou van hard gaan, maar wel binnen de perken. Zo vind ik het leuk om te skiën, maar ik ga bijvoorbeeld nooit lallend de piste af. Ik hou altijd de controle.
Dit ziet er ingewikkeld uit.
Dat is het ook! Ik moest er een YouTubefilmpje bijhalen om eruit te komen. Al met al kostte het me een half uur om die fiets in de koffer te krijgen. Fietsen vind ik trouwens de minst leuke training. Komt omdat ik er slecht in ben, vooral bergop. Als fietsen op het programma staat, moet ik me er echt toe zetten. Voor de rest ben ik een trainingsbeest en moet ik juist eerder afgeremd worden.
En dit doe je ter ontspanning?
Ja, ik houd van progressive rock zoals Muse, blues en het singer/songwriter genre. Ik heb gitaarles gehad, maar afgelopen jaar ben ik daar mee gestopt. Ik was te veel weg, het had geen nut. Deze foto is genomen in de Hedon, een poppodium in Zwolle. Ik heb tien weken in een gelegenheidsband gezeten, de Blue Band en we traden op in de keine zaal, maar zet dat er maar niet bij, haha. De foto is beter dan mijn gitaarspel.
De laatste foto. Niet van je eigen account, maar van een gezamenlijk account: Vit Channel.
Ja, hahaha. Deze hebben we met de jongens van team Plantina opgezet: Kai Verbij is #KingKongKai, Dai Dai Ntab #BigDD, Thomas Krol #ToughThomas, Martijn van Oosten #MuscleMich, Michel #MuscleMich en ik ben #GluteusRon. Het idee ontstond door mensen die zichzelf net wat te serieus namen met selfies, geposeerde foto’s en enorme aangedikte teksten. Vandaar onze overdreven getuite lippen en met filter bewerkte foto’s. Minstens zo belangrijk zijn dan de teksten die meer dan over de top zijn. Er werd heel erg leuk op gereageerd, eerst vanuit de schaatswereld en inmiddels zitten we op meer dan 6000 volgers. Ik vind dat #vit best wat meer gebruikt mag worden, haha. Deze foto is onze eigen favoriet. Hiermee begon het een beetje afgelopen zomer in Italië… Ik bedoel Miami Beach Florida.