Jeroen Haverkort Sport 22 feb 2018, 06:00

Leestijd: 6 minuten

Niek van der Velden: Breuk erger voor mijn ouders

Om de olympiërs beter te leren kennen duiken we in hun Instagram-account. Vandaag: snowboarder Niek van der Velden die niet in actie kwam omdat hij vlak voordat de slopestyle begon zijn rechterarm brak.

Je bent al druk bezig met revalideren zie ik.
Ja, ik zit alweer in Papendal. Wat moet ik anders? Het heeft geen zin om in de teleurstelling te blijven hangen. Ik ben een positieve jongen, lach graag. Maar meteen na mijn val heb ik wel even gejankt. Eerst dacht ik dat ik de big air nog wel kon doen, dat mijn schouder uit de kom was. Maar helaas was dat niet het geval. Voor mijn ouders vond ik het trouwens vervelender dan voor mezelf. Zuid-Korea ligt niet om de hoek, ze kwamen speciaal voor mij.

Heb je nog wel een beetje kunnen genieten in Pyeongchang?
Voor de crash vond ik alles superleuk. Ik was onder de indruk van het olympisch dorp. Om met al die topsporters samen te zijn gaf me een speciaal gevoel. Ik volgde alle wedstrijden en in Nederland kijk ik ook alles.

Ben je goed geholpen na je breuk?
Ja, het was allemaal prima geregeld. Er was een speciale olympische ziekenboeg, ik was de eerste die er gebruik van heeft gemaakt, haha. Ik ben ook snel geopereerd, maar dat kwam door onze teamarts Cees-Rein van den Hoogenband, de vader van Pieter. De arts die mij zou opereren had een vrije dag. Toen heeft meneer Van den Hoogenband de directeur van het ziekenhuis uit zijn bed gebeld en werd ik alsnog meteen geholpen.

Video: Vlak voordat Niek naar Pyeongchang ging deden we een quiz:

Je bent veel van huis weg. Vind je reizen leuk?
Niet echt. Vooral mijn koffer steeds opnieuw inpakken is irritant. Telkens ben ik bang dat ik iets vergeet, ook al maak ik een checklist. Zelfs als alles is afgevinkt, blijf ik controleren of alles er in zit. En slapen in een vliegtuig met die kleine stoeltjes lukt me ook niet echt. Vaak ben ik dus wel een beetje chagrijnig na een lange vlucht, haha. Maar het is natuurlijk hartstikke gaaf om zoveel landen te hebben gezien. Zuid-Amerika en Afrika zijn de enige continenten waar ik nog niet ben geweest, Nieuw-Zeeland vond ik het gaafst. Ook omdat ik daar meer tijd had om dingen te bekijken.

Wie gaat er altijd met je mee?
Mijn coach Frank van der Putten is er altijd. Vaak reizen we met zijn tweetjes. Vorig jaar reisde mijn teamgenootje Babs Barnhoorn ook mee, maar helaas heeft zij haar kruisbanden gescheurd. Nu is het wat saaier. Het is leuker om met iemand op de piste te staan, dan alleen. Zij is wat ouder en doet soms dingen die ik ook wil doen. Je trekt je aan elkaar op. Binnen Europa reizen we soms wel in teamverband. Dan zijn we met vijf jongens en dan is het één groot feest.

Is het snowboarden een vetpot? Je hebt hier aardig wat flappen in je hand.
Hahaha, dat geld was van mijn moeder. Even stoer doen voor de foto. Een ‘moneymaker’ ben ik nog niet, haha.

Jij en Frank houden rekening met de kosten als jullie op reis gaan?
Ja. Het liefst verblijven we bijvoorbeeld in een appartement. In de VS en Zwitserland zijn de hotels niet te betalen. En in een appartement kun je koken, dat scheelt ook in de kosten.

Kan Frank een beetje koken?
Ja hoor, maar ik kook ook. We wisselen het om. En soms kook je samen met een ander team.

Wat is jouw specialiteit?
Kip onder de hoed. Dat is een hartige taart met kip, kerriesaus en kersen. Toen ik dat voor het eerst maakte trok Frank een bedenkelijk gezicht. Kersen? Haha, maar nu vindt hij het heel lekker.

Waar kun je eigenlijk het beste snowboarden?
In Absolute Park in Flachua, Oostenrijk kun je lekker combineren. In één afdaling kun je vijf schansen meepakken en flink wat rails. In Pyeongchang zou ik uitkomen op de big air (één sprong van een grote schans) en slope style (een parcours van rails en schansen). Ik heb geen voorkeur, vind het allebei leuk om te doen.

En zonder sneeuw oefen je je tricks op de trampoline?
Het is niet echt een specifieke training, maar zo leer je wel je weg te vinden in de lucht.

En ondertussen bezorg je je ouders een hartverlamming? Je komt wel erg hoog.
Dat valt wel mee toch? Mijn ouders zijn niet zo snel bezorgd. In ieder geval laten ze het niet snel blijken, haha.

Heb je nog andere sporten gedaan?
Ik heb een soort knipperlichtrelatie gehad met turnen en voetbal. Ik switchte steeds tussen die twee sporten. En ik heb een tijdje aan breakdancen gedaan. In de zomer van 2012, toen het zoveel regende, gaven mijn ouders me een skipas voor drie maanden voor de indoorhal in Rucphen. Ik vond dat zo gaaf dat ik een jaarpas kreeg. Bij het snowboarden heb ik een constante lach op mijn gezicht, dat had ik niet bij andere sporten. En als je dan zoveel progressie maakt is het helemaal leuk.

Je komt uit het Brabantse Nispen. Carnaval vieren zit in je bloed?
Dit is het enige jaar dat ik ooit carnaval heb gevierd. Ik vond het heel erg leuk. Ik ben niet echt specifiek gekleed als iemand, ik vond een mal brilletje en een broekje en heb dat aangetrokken. Ik merk wel dat mijn sociale leven naast het snowboarden kleiner wordt. Het is lastig om vriendschappen te onderhouden als je vaak weg bent. Ik mis niet snel iets of iemand als ik weg ben, kan goed alleen zijn. Dat moet ook wel, de helft van het jaar zit ik in het buitenland, de rest op Papendal en dan in de weekenden thuis. Dat zijn maar een stuk of 20 weekenden dat ik mijn familie en vrienden kan zien. Mijn leven is erg gestructureerd, maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis.

Hoe gaat het op school als je zoveel in het buitenland zit?
Jeetje, opnieuw een lekkere oude foto, hahaha. Maar het klopt nog steeds wat er bij staat: huiswerk is een strugle. Gelukkig zit ik op een school in de buurt van Papendal waar ze gewend zijn aan topsporters. We kunnen gespreid examen doen, er wordt ons minder druk opgelegd. Dat is wel een last die van je schouders valt. Dit jaar heb ik de tweede helft van mijn eindexamen HAVO. Voor de rest zit ik in een normale klas hoor. Misschien dat er drie of vier kinderen zijn die ook op Papendal zitten.

Een foto van een gemiddeld snowboardweekend?
Haha, dit is wel een beetje hoe mensen tegen ons aankijken inderdaad. Als een vrijgevochten groep die van een biertje houdt. Af en toe is het een gezellige boel, maar nu snowboarden een olympisch onderdeel is merk je dat het wel steeds serieuzer wordt.

Zie jij snowboarden als een sport of lifestyle?
Een lifestyle vind ik ver gaan. Het snowboarden zelf vind ik ik supergaaf om te doen. Daarom doe ik het het, maar met de lifestyle om het snowboarden heen ben ik niet zoveel bezig. Ik ga niet uitbundig feesten tijdens een trainingsweek of voorafgaand aan een wedstrijd. Tussen tien en elf lig ik altijd wel afgepeigerd in bed.