Jeroen Haverkort Sport 12 feb 2018, 06:00

Leestijd: 7 minuten

Marrit Leenstra: Liever studeren dan Netflix kijken

Om de olympiërs beter te leren kennen duiken we in hun Instagram-account om ze aan de hand van enkele foto’s te interviewen. Vandaag: sprintster Marrit Leenstra.

Europees kampioen op de ploegenachtervolging, dat schept verwachtingen.
We denken zeker goud te halen, ook al hebben we nog niet in onze olympische opstelling gereden. Het team bestaat uit Ireen Wüst, Antoinette van Beek, ik en nog iemand. De week voorafgaand aan de wedstrijd zijn we er wel elke dag mee bezig.

Geeft een medaille op de achtervolging dezelfde voldoening als een individuele medaille?
Nee, het is anders omdat je er niet iedere dag mee bezig bent. We zitten allemaal ook in een ander team.

Dus je hebt liever een medaille op een individuele afstand dan op de ploegenachtervolging?
Jazeker, maar dan moet-ie wel van goud zijn. Ik heb liever goud op de achtervolging dan zilver op de 500, 1000 of 1500 meter.

Je hebt het over een andere boeg gegooid, traint nu in Italië. Wat is het grootste verschil?
Er zijn meer overeenkomsten dan verschillen, maar ik heb voor Italië gekozen omdat hier de nadruk op het fysieke aspect ligt. Er wordt hier harder getraind. In Nederland schaatsen heel veel mensen. Als je in Nederland aan de top komt, betekent dat dat je heel veel talent hebt en dat het met je techniek wel goed zit. Dat wordt in de top vooral bijgeschaafd. In Italië is dat niet per se het geval. Hier zitten schaatsers in de top die niet zoveel talent hebben, maar die er keihard voor gewerkt hebben en daardoor fysiek beter zijn dan de rest. Hier ligt ook de nadruk op bij het trainen. Italianen hebben echter niet de technische kwaliteiten die Nederlandse schaatsers wel bezitten. Ik wil op beide vlakken uitblinken om zo de beste te worden.

Krijg je commentaar op je keuze?
Ja, en dat was moeilijk. Het is nooit leuk om commentaar te krijgen op keuzes die je weloverwegen maakt. In het begin was ik vaak erg moe en dan werd er vanuit Nederland gezegd: je traint te veel. Maar dat was juist het idee. Ik sta achter mijn keuze en heb het gevoel dat het erg goed voor me is. Ik wilde mijn grenzen opzoeken. In het begin is dat lastig en kom je jezelf tegen en dan ben je bij sommige wedstrijden te moe om goed te presteren. Maar dat is dan maar zo, want het is de bedoeling dat dit op de Spelen niet gebeurt. Daar moet ik pieken, daar moet ik mijn topvorm hebben.

En dat heb je?
Dat gevoel heb ik wel. Ik heb dit jaar ook mijn beste wedstrijden ooit gereden. Dat geeft vertrouwen.

Ben je echt een trainingsbeest of moet je jezelf ertoe zetten?
Soms heb ik geen zin, maar het hoort erbij. Nee, ik sla nooit iets over. Dat kan ook niet, want in Italië doe je wat de coach zegt. Er is geen ruimte voor discussie. Dit moet je doen en basta. In Nederland stel je je programma op in samenspraak met je coach. In Italië gebeurt dat niet. Ik vind dat wel lekker, het is duidelijker en je hoeft er niet meer over na te denken. Hoe meer je over dingen na moet denken, hoe meer afleiding je hebt en dat werkt niet voor mij.

Je bent hier in een boom aan het klimmen.
Ik ben een echt natuurmens, haha. Ik hou van het bos, de bergen. Ik ben het liefste buiten. Dat is soms wel lastig als ik eigenlijk mijn rust moet pakken. Ik wandel graag met mijn hond en voor je het weet heb je meer kilometers afgelegd dan de bedoeling was.

De Friese Meren of de Italiaanse Alpen?
Dan kies ik voor de bergen. Vooral omdat je daar echt in je eentje door de natuur kan lopen zonder iemand tegen te komen. Nederland, zelfs Friesland, is dicht bebouwd. Voor je het weet ben je weer in de bewoonde wereld.

Hoe heet je hond?
Tosca. Hij is eigenlijk van Matteo, mijn man en trainer. Hij heeft Tosca al sinds hij een puppy was. Omdat Matteo en ik vaak weg zijn, zit Tosca eigenlijk meer bij mijn schoonouders. Tosca is een smeerkees, haha. Als hij een beetje water ziet, springt-ie erin. Of het nu een riviertje of een modderplas is, dat maakt niet uit. Ik vind het heerlijk om met hem te wandelen, maar ooit komt er ook een kat bij. Die had ik vroeger altijd. Ik vind het altijd leuk als een kat ‘s avonds bij je komt kroelen op de bank.

Waar woon je in Italië?
In Baselga di Pinè, een bergdorp in het noorden, dat ook bekendstaat om zijn schaatsbaan. Door de hoge ligging, 1000 meter, is het een van de snelste onoverdekte schaatsbanen ter wereld. Iedere zondag eten we met de familie van mijn man, het is heel familiair. Een beetje zoals je in de films altijd ziet. Mijn schoonmoeder kan heerlijk koken.

Heb je jouw schoonfamilie weleens een stamppot laten proeven?
Mijn ouders hadden een keer plantjes boerenkool meegenomen. Die staan nog steeds in de tuin bij mijn schoonmoeder. Ze heeft er een keer ‘iets’ mee gedaan, maar dat je er stamppot van moet maken, is nog niet helemaal overgekomen, haha. Maar Matteo vindt boerenkoolstamppot wel lekker, hoor!

Wat vind jij lekkerder?
Ik woon nu in Italië, dan krijg je bijna iedere dag pasta. Dan gaat het speciale er wel een beetje vanaf. Doe mij maar een stamppotje met een lekkere worst erbij.

Was dit je mooiste dag uit je leven of is dat toch de gouden plak op de ploegachtervolging in Sotsji?
De bruiloft, omdat daar iedereen aanwezig was die belangrijk voor me is. Die gouden medaille won ik op een plek ver weg, niet iedereen was erbij. Je bent ook erg gefocust op jezelf. Als je wint, komt er een ontlading en ben je blij, maar het was een kortstondig moment in tegenstelling tot de bruiloft waar ik iedereen die me lief heeft een week lang bij me had.

Deed Matteo je een romantisch aanzoek?
Niet echt. Hij had wel van alles gepland, maar ik heb het hem onbewust erg moeilijk gemaakt, haha. Hij wilde wandelen en uit eten om zijn moment te pakken. Maar ik had een zware trainingsweek achter de rug en ’s avonds was de 1000 meterfinale sprint op de Spelen. Toen heeft hij me thuis op de bank maar ten huwelijk gevraagd. Maar de avond voor de bruiloft kreeg ik een serenade onder mijn balkon. Stond hij daar met zijn gitaar. Dat was wel heel romantisch.

Hoe moeilijk is het om sponsors te vinden?
Ik heb ooit een manager gehad, maar twee jaar geleden heb ik het besloten om het zelf te doen. Een manager kost namelijk ook geld, je hebt dan een aparte sponsor nodig om dat te betalen. In het begin vond ik het erg lastig om bedrijven te bellen en om mezelf te verkopen. Niet iedereen kent mij natuurlijk, haha. Ik ben de hele zomer bezig geweest. Ik zocht iets in de duurzame hoek, omdat mij dat erg aanspreekt. Bedrijven moeten bij mij passen.

Het ligt ook in het verlengde van je studie.
Ik ben bezig met de bachelor future planet studies aan de Universiteit van Amsterdam. Ik heb de richting aardwetenschappen gekozen, dan zou ik later iets in de geologie kunnen doen of bij een waterschap aan de slag kunnen gaan. Ik hoop in september te kunnen afstuderen. Maar ik moet nog aardig veel doen.

Leidt het niet af met het oog op de Spelen? 
Juist niet. Ik miste iets naast het schaatsen waarin je heel erg fysiek bezig bent. Ik merkte dat mijn hersens lui werden. Ik vergat veel dingen en was de series en boeken wel een keer zat. Ik wilde iets leuks en interessants leren. Ik heb ook geen Netflix-account meer, want als ik eenmaal aan een serie begin, blijf ik kijken. Tijdens de wedstrijden lees ik weleens, maar dan wel boeken die ik ken zodat ik ze makkelijk neer kan leggen, zoals Harry Potter, omdat ik toch al weet wat er gaat gebeuren. Anders leidt mijn slaap eronder, ik neem mezelf in bescherming, haha.