Jeroen Haverkort Sport 18 feb 2018, 14:30

Leestijd: 3 minuten

Goud en brons voor ‘Meiden van Timmer’

„Lotje zag Liesje lopen langs de lange Lindelaan.” Het zal ongetwijfeld de eerste keer zijn dat een olympisch kampioene dit zinnetje na haar ultiem triomf oplepelde, maar de Japanse Nao Kodaira deed het toen ze via de mobiele telefoon de felicitaties ontving van Marianne Timmer. „Ik kreeg deze zin drie jaar geleden bij Nederlandse les”, giechelde Kodaira nadat ze zich had verzekerd van het goud op de 500 meter en op het scherm van het mobieltje van de NOS-verslaggever een lachende Timmer zag die vol trots een duim opstak en ‘wow’ uitriep.

De baas

In 2014 vertrok Kodaira naar Nederland en voegde zich bij Team Continu van Timmer. Kodaira kwam met een missie: de Nederlandse olympische kampioene op de 1000 en 1500 meter op de Spelen van 1998 in Nagano en de 1000 meter van Turijn 2006 moest haar helpen op weg naar olympisch succes. „Marianne heeft me geleerd om de baas te zijn”, aldus Kodaira voor de camera van de NOS. „De hele rit dacht ik: ik ben de baas, ik ben de baas. Het hele jaar was ik al de beste, maar nu ben ik olympisch kampioen. Ik heb eindelijk een gouden medaille. Dit is zó ontzettend gaaf!”

Inmiddels traint Kodaira weer in haar geboorteland waar ze met een andere Nederlander kreeg te maken. De Japanse bond trok Johan de Wit en Robin Derks aan om de Japanse schaatsers eens een keer prijzen te laten pakken. Derks is de coach van de sprintploeg en was verbaasd over wat hij in 2015 aantrof. „Ze zijn fysiek ontzettend sterk”, zei hij in aanloop naar de Spelen in een video-item van de NOS. „Maar qua uithoudingsvermogen liggen ze ver achter op de rest. In vergelijking met normale mensen scoorden Japanse schaatsters hetzelfde. Technisch waren ze goed, maar het volgende stapje maakten ze niet.”

Tranen

Kodaira is de eerste olympische schaatskampioene van Japan. Ze zegevierde in een prachtige tijd van 36,94 seconden dat een olympisch record en een wereldrecord op zeeniveau bleek. Ze loste thuisfavoriete Lee Sang-hwa, die het zilver pakte, af als olympisch kampioen. De Zuid-Koreaanse ging op jacht naar haar derde achtereenvolgende gouden plak. Toen duidelijk werd dat dit niet lukte, barstte ze in tranen uit. Kodaira troostte haar rivale zoals een groots kampioene hoort te doen.

Vlak achter Sang-hwa zat de Tsjechische Karolina Erbanova die dolblij was met haar brons. Net zoals Kodaira zocht zij in 2014 ook haar heil bij Timmer. Dit seizoen schaatst ze voor Team AfterPay, de ploeg van Jorien ter Mors en Anice Das. Ter Mors eindigde op een mooie zesde plek, Das – die in haar eentje moest rijden – als negentiende. De derde Nederlandse die in actie kwam was Lotte van Beek die als 23e eindigde.

Opoffering

„Dat ik hier met een oud-ploeggenootje op het podium sta, is natuurlijk prachtig”, aldus Erbanova in het Nederlands. „Ik dacht altijd dat ik op de 1000 meter meer kans zou hebben op een medaille, maar dit jaar werd ik vier keer vierde op de world cup. Ik voelde dat het zou kunnen. Er waren twee topfavorieten, brons was het hoogst haalbare en daar kwam ik voor. Het was geen perfecte race, er zit meer in. Ik was nog dichtbij het zilver, maar dit was mijn beste 500 dit seizoen. Het was een opoffering om naar Nederland te komen en Tsjechië achter me te laten. Toen duidelijk was dat ik het brons te pakken had, vlogen de afgelopen vier jaar aan mijn ogen voorbij. Het is het allemaal waard geweest.”