Johan van Boven Sport 1 nov 2017, 07:36

Leestijd: 3 minuten

Zelfs de steunpilaren van Feyenoord wankelen nu

Feyenoord moet vanavond tegen Shakhtar Donetsk zorgen dat het niet wéér voor paal staat in de Champions League. Een lastige opgave met een gammel geraamte. De spelers die vorig seizoen de steunpilaren van het stabiele Feyenoord vormden, wankelen en kraken nu. Op de een of andere manier ontbreekt de vorm, het vertrouwen en de branie van een landskampioen.

Brad Jones
Vooral bij hoge ballen was Brad Jones tijdens het kampioensjaar betrouwbaarder dan Kenneth Vermeer, die na het herstel van zijn blessure moest toekijken hoe zijn Australische college onder de lat mocht blijven staan. Met goede reflexen, prima spelhervattingen en rust in zijn hoofd en lijf groeide hij uit tot belangrijk slot op de Rotterdamse deur. Maar dit seizoen blundert hij er ernstig op los, weet ook NAC Breda dat dankzij een bijdrage van Jones met een 0-2 zege De Kuip uit wandelde. En afgelopen zaterdag had Feyenoord ook zomaar kunnen verliezen van Roda JC toen de doelman weer eens een bal door zijn handen liet glippen. De bal stuiterde tot zijn grote opluchting naast het doel, maar de vraag hoelang Giovanni van Bronckhorst hem laat staan dringt inmiddels op.

Tonny Vilhena
Als iemand zich goed kon wegcijferen voor de rest van het elftal was het Tonny Vilhena. Als een opgevoerde stofzuiger draafde hij onuitputtelijk over het veld om alle rotzooi op te ruimen. Dankzij zijn werklust maakte hij het zijn ploeggenoten in alle linies een stuk eenvoudiger. Dit seizoen lijkt het alsof Vilhena er met zijn hoofd totaal niet bij is. Het eerste tegendoelpunt in de Champions League is daar het beste voorbeeld van. Al na anderhalve minuut liet hij een kopbal van John Stones door zijn benen over de doellijn rollen. Ook in de persoonlijke duels lijkt zijn gif nagenoeg op te zijn.

Karim El Ahmadi
De Voetballer van het Jaar uit de Eredivisie krijgt in de Champions League totaal geen voet aan de grond. Karim El Ahmadi was vorig seizoen op nationaal gebied de grote regisseur van de landskampioen, maar op het miljoenenbal komt hij zowel qua kracht als handelingssnelheid veel te kort ten opzichte van zijn tegenstanders. Alles gaat net iets te rap voor de Marokkaan. Maar ook in de competitie en het bekertoernooi is El Ahmadi geen schim van de sterspeler die hij vorig jaar was. Als aanvoerder van Feyenoord mag hij niet te lang in deze dip blijven hangen. Maar in een team dat totaal niet draait is het lastig om uit een dal te kruipen.

Jens Toornstra
Met zijn loopvermogen, beslissende voorzetten en doelpunten verdiende Jens Toornstra het rapportcijfer 9 in de kampioensspecial van Metro. Hij was hét voorbeeld van een moderne middenvelder waar een elftal vandaag de dag grote behoefte aan heeft. Niet voor niets hield hij clubicoon Dirk Kuyt regelmatig buiten de basis. Nu is zijn bevlogenheid in geen velden of wegen meer te bekennen. Hoe hij afgelopen zaterdag tegen Roda JC een kans voor open doel miste, was kenmerkend voor het gebrek aan vorm bij Toornstra. Er is geen greintje overtuiging te ontdekken.

Nicolai Jørgensen
Beresterk en dodelijk efficiënt. Dankzij die twee karaktertrekken werd Nicolai Jørgensen vorig seizoen met 21 doelpunten topscorer van de Eredivisie. Bij Feyenoord was men even bang dat hij in de zomer zou vertrekken, maar tot grote opluchting van Van Bronckhorst en Het Legioen bleef de Deen in Rotterdam. Dit voetbaljaar worstelt hij vooral met zichzelf. De aanvoer is niet om over naar huis te schrijven, maar zelf heeft hij ook een groot gebrek aan overtuiging en zelfvertrouwen. Jørgensen produceerde tegen Ajax niet voor niets een compleet mislukte strafschop. In de Champions League speelde hij vanwege een hamstringblessure tot nu slechts 67 minuten. Wellicht kan hij vanavond tegen Shakhtar voor de ommekeer zorgen. Al is dat meer ijdele hoop dan een goed onderbouwd verwachtingspatroon.