Zaakwaarnemer Rob Jansen heeft ook zijn streken
In DEAL volgt Michel van Egmond voetbalzaakwaarnemer Rob Jansen op de voet. „Tijdens het lezen bekroop mij het gevoel dat ik een beetje pedant en hautain overkwam.”
Een boek over een zaakwaarnemer, dat is volgens mij een unicum.
Het leuke is dat dit boek geschreven is terwijl ik nog in de voetballerij actief ben. Michel heeft ook de vrije hand gekregen en dat maakt het kwetsbaar. Hij is met me meegevlogen, zat bij mijn deals. Het is geen terugblik. Dat idee sprak mij aan.
Ik kan me voorstellen dat niet alle spelers in je stal zaten te springen dat je met een boek zou komen.
Dat viel wel mee. Natuurlijk worden mensen geïnformeerd dat Michel meeging en heb ik mijn spelers gezegd dat er een boek zou komen.
Hoe zijn de reacties nu het boek er is?
Iedereen is positief en dat heeft Michel en mij verrast, omdat er natuurlijk veel inside information in staat en spelers, clubs en makelaars met naam en toenaam worden genoemd. Maar het betekent dus ook dat het een open en eerlijk boek is.
En wat vind je er zelf van? Is het confronterend om over jezelf te lezen?
Ja, daar heb ik veel moeite mee gehad. Het was onwennig. Een interview is een momentopname, gaat ook vaak over de spelers en coaches die ik vertegenwoordig. Het gaat zelden over mij, nu wel. En dan ook nog eens een heel boek. Tijdens het lezen bekroop mij het gevoel dat ik een beetje pedant en hautain overkwam, zo van ‘je weet het allemaal wel erg goed’. Dat is trouwens ook zo, haha. Maar de mensen die mij kennen vinden dat gelukkig reuze meevallen. En je wordt met de neus op de feiten gedrukt hoeveel je werkt. Ik werd letterlijk moe toen ik het teruglas, maar als je er middenin zit ervaar je het niet zo.
Echt gezond is het niet wat je doet hè?
Tsja. Naarmate je ouder wordt stuiter je weleens in elkaar. Ik heb meetings gehad, waarbij ik plotseling ging transpireren, dat mijn ademhaling onregelmatig werd. Dat gebeurt tegenwoordig niet meer. Wat dan hielp was even naar het toilet gaan en daar wat ademhalingsoefeningen doen.
En dan heb je vakantie en klap je in elkaar.
Ja, mijn vrouw Esther, tevens commercieel directeur bij Wasserman, had een reis naar India gepland. Die trip viel vrijwel direct na de transferdeadline, ik had me maandenlang kapot gewerkt. Ik was liever op strandvakantie gegaan in plaats van voor zonsopgang opstaan om tempels te bekijken. Na India gingen we naar Nepal en Bhutan. Nog meer tempels, dit keer in de bergen, maar ik zag het niet meer zitten. Ik bleef de eerste dag op mijn hotelkamer en viel gelijk in slaap. Toen ik wakker werd ging ik naar buiten. Ik keek uit over de bergen van de Himalaya en ineens stortte ik in. Opeens kon ik alleen nog maar huilen. Dit was niet mijn idee van vakantie en ik ben toen naar huis gegaan.
Je zegt in je boek dat de echte toppers egocentrisch zijn. Slaat dat ook op jou? Je bent immers een topper in jouw vakgebied.
Ik heb steken laten vallen. Mijn eerste huwelijk is geklapt. Het is te makkelijk om dat helemaal op mijn werk af te schuiven, maar het heeft zeker wel invloed gehad. Ik vind dat ik tekort gekomen ben in de aandacht die ik had moeten geven aan Michael en Stephanie, mijn eerste twee kinderen, hetgeen ik nu wel bij Nina doe. Tuurlijk voel ik me daar schuldig over en ik probeer ervan te leren.
Nooit gedacht aan stoppen?
Nee. Ik krijg er ook energie van. Kijk van negatieve dingen krijg ik stress. Neem bijvoorbeeld die rechtszaak die tegen FC Twente liep. Door mij hebben ze in 2013 hun licentie kunnen behouden. Ik kreeg nog een substantieel bedrag van hen maar FC Twente ging dat betwisten. Het voelde als onrecht en daar kan ik niet tegen. Natuurlijk is de voetballerij een schijnwereld vol botsende ego’s, maar voetbal is ook puur. Ik geniet daarvan. Ooit hoop ik nog een een club uit de Engelse tweede divisie te kopen en op te bouwen met ex spelers en trainers, die ik jarenlang heb mogen begeleiden. Terug naar de kern, naar het plezier. Er komt dan geen zaakwaarnemer binnen, haha.
Je zegt het als een grap, maar jouw bedrijfstak heeft wel een slechte naam. Is dat terecht?
Op veel punten wel. Ik ben ook voor strenge regelgeving. Nu is alles vrijgegeven. Je weet hoeveel geld er om gaat in het voetbal, dan snap je ook wel dat daar allerlei cowboys op af komen.
Jij bent natuurlijk een uitzondering.
Niet zo cynisch, haha. Maar serieus, ik probeer het vak op een zo transparant mogelijke wijze uit te voeren. Natuurlijk heb ik mijn streken en heb ik goed verdiend. Maar ik had veel meer kunnen verdienen. Ik zal echter nooit iemand bewust schade toebrengen.
Waarom zijn er zaakwaarnemers zoals jij nodig?
Topsporters hebben steeds meer en meer behoefte aan vakkundige zakelijke begeleiding. Maar daar houdt het niet bij op, je dient te beschikken over een groot netwerk met name daar waar het over transfers gaat. Wanneer ik een club bijsta in een transfer, kan de kennis van de markt, clausules in contracten etc. een club een hoop geld besparen of opleveren.
Hoe zou jij jezelf beschrijven?
Als een loyaal iemand. Ik heb een hechte groep vrienden die ik al veertig jaar ken. En ik kan alleen werken met mensen waarmee ik een klik heb. Oud-spelers als Dennis Bergkamp, Phillip Cocu, Dirk Kuyt, Roy Makaay, Edwin van der Sar en Henke Larsson zijn gewone, doodnormale jongens die nooit sterallures hebben vertoond, die ik al jaren vertegenwoordig en van wie ik kan zeggen dat het vrienden zijn geworden. Ik ben nog nooit kwaad geworden wanneer een grote transfer met de daaraan verbonden financiën misliep. That’s all in the game. Maar dat jongens als Ibrahim Afellay en Mark van Bommel bij me weg gingen heeft mij pijn gedaan. Ik denk dat ik een warm persoon ben, ik hoop in ieder geval dat de mensen die mij kennen mij zo typeren.
De ‘Bergkampman’
Het kantoor Wasserman Agency (Jansen verkocht zijn bedrijf Sport Promotions in 2014 aan sportmarketingbureau) zit in het Hilton Den Haag en is ingericht als een klein voetbalmuseum: boeken, vaantjes, de gouden schoen van Roy Makaay en vooral veel shirts, waaronder die van Henke Larsson, Dennis Bergkamp, Marco van Ginkel, Makaay Daley Blind en Marc Overmars in het oog springen. Zijn bekendste deal was de transfer van Wim Jonk en Dennis Bergkamp van Ajax naar Internazionale. Bijna 25 jaar later is Jansen nog altijd de ‘Berkampman’. „Als ik in Italië ben word ik nooit geïntroduceerd als Jansen. Nee, ik vind dat niet erg. Ook al heb ik zoveel meer transfers gedaan. Het is nu eenmaal zo. Zo is Jorge Mendes de ‘Ronaldoman’.”