Sander Schomaker Sport 28 mei 2017, 17:04

Leestijd: 5 minuten

Maastricht gelooft ogen niet na Giro-winst Dumoulin

Op het moment dat Tom Dumoulin kijkend naar het scherm beseft dat hij als eerste Nederlander ooit de Ronde van Italië gaat winnen, steekt hij met een grote glimlach zijn armen omhoog. Op dat moment ontploft Café ’t Pötterke aan de Mariastraat in Maastricht. Mensen slaan elkaar op de schouders en het bier vloeit rijkelijk. Een groep wielrenners komt net op het beslissende moment in de afsluitende tijdrit het café binnenlopen. „Hoe doet hij het”, roept Ruben Roos nerveus.

„Wij zijn Skits, een studenten fiets- en schaatsvereniging. Met Hemelvaart zitten we altijd een weekend in de Ardennen. Dan fietsen we uiteindelijk vandaar naar Maastricht en hier nemen we dan de trein naar Amsterdam. We hebben het gehele weekend al met haperend internet de verrichtingen van Dumoulin proberen te volgen. Volgens mij heeft hij hem nu”, zegt Roos terwijl hij naar de tv wijst. „Heel knap hoor dit. Vooral mentaal is dit zo sterk.”

Dumoulin veroverde anderhalve week geleden in de tiende etappe de roze leiderstrui op zijn favoriete terrein: de individuele tijdrit. De Limburger zette alle concurrenten voor het klassement op grote achterstand en werd meteen de topfavoriet voor de eindzege. Er moesten nog tal van zware bergritten volgen, maar juist op dat onderdeel had hij afgelopen winter sprongen gemaakt. De grootste verrassing volgde vier dagen later in de veertiende etappe, toen hij een rit met een finish bergop in Oropa won.

Onaantastbaar

Hij leek onaantastbaar, maar liep in de zestiende etappe na een sanitaire noodstop flink wat tijdverlies op. De roze trui was nog in zijn bezit, maar de concurrenten Nibali en Quintana roken bloed. Vrijdag ging het weer mis; eerst werd Dumoulin in het nauw gedreven nadat hij had zitten slapen achter in het peloton en de concurrenten er vandoor waren gegaan voorin. De krachten die het gekost had om het gat te dichten, braken hem op in de slotklim waar Quintana hem uit het roze reed. Het verschil bleef klein, zaterdag verloor Dumoulin nogmaals 15 seconden op Quintana en werd de marge 53 seconden, terwijl ook Nibali en Thibaut Pinot zich tussen hem en Quintana nestelden. Alles kwam aan op de slotdag in de tijdrit van Monza naar Milaan. Daar heerste Dumoulin ten opzichte van de andere klassementsrenners.

Nog nooit is de sfeer in een café zo snel veranderd. ’t Pötterke was drie kwartier eerder in diepe rouw gedompeld na de nederlaag van MVV bij Roda JC. De Maastrichtenaren verloren met 1-0 en lopen daarmee promotie naar de Eredivisie mis. Het afgeladen café is binnen drie minuten bijna leeg. Scheldend lopen de gasten de deur uit. Maar al snel komen andere sportliefhebbers binnen, zoals Rick Feij. Hij is gewikkeld in een enorme MVV-vlag en zijn gezicht staat op onweer. Maar dat verandert snel. „Feest is een emotie en verdriet is een emotie, ik drink als ik emotioneel ben. Drie bier!”, schreeuwt hij lachend naar de dame achter de bar. „Die scheids zal wel een miljoen op zijn bank hebben. Videoscheids? Wat is dat nou weer man? Nog nooit meegemaakt”, klaagt Feij.

„Wat heeft Max Verstappen gedaan trouwens? Vijfde? En Ricciardo derde? Pff, niets lukt dit weekeinde. Maar Dumoulin is ook een Maastrichtenaar hè. Daarom heb ik deze vlag bij me. Alle hoop is nu gevestigd op Dumoulin. Hoeveel seconden moet hij ook al weer goed maken?”

Dat wordt prachtig in beeld gebracht door de Italiaanse regie. Terwijl rozetrui-rijder Nairo Quintana zich volledig stukbijt op de tijd van Dumoulin staat onder in beeld de tijd die hij nog heeft om de Nederlander van een historische zege af te houden. Café ’t Pötterke telt hardop mee. Voor even is de enorme teleurstelling van de nederlaag tegen het gehate Roda vergeten en is de vreugde en de Limburgse gezelligheid weer terug in de bruine kroeg aan de Mariastraat.

https://twitter.com/RDellen/status/868859071973163011

Net als de bezoekers van ’t Pötterke zoekt ook winnaar Dumoulin naar woorden om deze legendarische overwinning te omschrijven. „Dit is echt te gek”, jubelde hij vlak nadat alle klassementsrenners zich stuk hadden gereden op zijn tijd. „Ik kan dit echt niet omschrijven met woorden. Het is voor mij nog onvoorstelbaar. Ik geloof mijn eigen ogen niet.”

Dumoulin was voor de tijdrit in Milaan erg nerveus, zo bekende hij. „Ik moest kalm blijven, maar dat lukte bijna niet. Maar ik heb het gedaan. Ik had gelukkig weer goede benen. Ik moest wachten totdat Quintana over de finish zou komen. Mijn ploegleider vertelde me op een gegeven moment dat ik al had gewonnen. Maar plotseling gaf de televisie weer aan dat Quintana terug was gekomen tot drie seconden. Gelukkig klopte dat niet. Dit is echt geweldig.”

De uitbaatster van ’t Pötterke staat met een grote glimlach achter de bar. Na de zeperd van MVV zag zij een topomzet in het water vallen, maar nu stromen de mensen weer binnen. „Hey, je verkoopt mijn foto’s niet aan Amerikaanse media hè”, roept Feij terwijl hij de MVV vlag nog eens boven zijn hoofd houdt. „Waar schrijft hij voor?”, vraagt zijn tante die naast hem staat. „Voor Metro, die gratis Gazette”, schreeuwt Feij. Het bleef nog lang onrustig aan de Mariastraat.