Johan van Boven
Johan van Boven Sport 15 feb 2017, 
Leestijd: 4 minuten

Jeroen Verhoeven: Profvoetbal is geen teamsport meer

Jeroen Verhoeven. Foto: Femmy Weijs

We wilden het liever vermijden, maar wie Jeroen Verhoeven interviewt ontkomt simpelweg niet aan het onderwerp: pizza. Vooral omdat hij er zelf nog wekelijks mee te maken heeft. De ex-keeper van RKC Waalwijk, FC Utrecht, Ajax en FC Volendam staat tegenwoordig bij Derde Divisionist ASV De Dijk onder de lat en hoort tijdens wedstrijden nog regelmatig ‘Oooooooh, pizza!’ voorbijkomen.

„Ik maak me daar niet druk om”, zegt hij over de verwijzing naar zijn postuur. „Na de wedstrijd willen die gasten in de kantine met mij op de foto. Daar ben ik soms wel een half uur bezig, prima toch?” De spreekkoren waren dan ook totaal niet de aanleiding om in mei 2016 een punt achter zijn leven als profkeeper te zetten. De nu bijna 37-jarige Verhoeven had een heel andere aanleiding om ermee te stoppen. „Ik kon de mentaliteit in het profwereldje niet meer waarderen.”

Leg uit
Vroeger stond het teambelang altijd voorop, nu gaat het vooral om de individuele prestaties van spelers. Een jaar of vier geleden merkte ik bij FC Utrecht dat er een omslagpunt was. Steeds meer teamgenoten gingen ongelooflijk hard voor zichzelf trainen. Met personal coaches, alles erop en eraan. Puur voor zichzelf. Het is toch niet normaal als je een dag voor de wedstrijd het krachthonk in duikt? Hallo, we moeten morgen voetballen! Ja, dat hoort bij mijn persoonlijke programma, kreeg ik dan te horen. Nee, we trainen om samen die wedstrijd te winnen. Ik verdien mijn geld ermee en jij bent onderdeel van het team, maar morgen heb jij tijdens de wedstrijd geen kracht meer, omdat je nu een paar uur het krachthonk in gaat.

Trainers hebben het toch nog altijd – soms tot vervelens toe – over het teambelang en dat ze het met z’n allen doen?
Tuurlijk doen ze dat! Maar ik merkte dat het voetbal veranderde. Als ik wist dat Pietje rechtsbenig was, speelde ik hem niet op zijn linkerbeen aan. Dat soort dingen miste ik op een gegeven moment heel erg. Als ik een fout maakte, had iemand voor mij ook een fout gemaakt zodat ik in die situatie kwam. Hoe gaan we samen oplossen dat dat niet meer voorkomt? Zo werd er vroeger over voetbal gedacht. Nu is dat niet meer zo, naar mijn idee.

Stapte jij naar de trainer om met je vuist op tafel te slaan?
Nee, want trainers lieten het allemaal toe.

Maar in het belang van het team had jij er iets aan kunnen doen, toch?
Clubs hebben zelf ook belangen. Hoe beter een speler individueel is, des te meer geld ze voor hem kunnen vangen.

Waarom ben jij geen trainer geworden om te laten zien dat het anders moet?
Ik heb mijn Trainer Coach III-diploma gehaald. Tijdens die cursus wordt iedereen opgeleid zoals de KNVB dat graag ziet. Maar ik vind juist dat je als trainer out of the box moet denken als je spelers wilt prikkelen en niet allemaal hetzelfde voorschotelen. Bovendien ben ik klaar met het profvoetbal, ik ben iets totaal anders gaan doen.

Vertel.
Mijn beste vriend Hayler Tamboer heeft het niet gered in het profvoetbal en is een zorginstelling begonnen voor jongens met autisme en een ontwikkelingsstoornis. Dat bestaat nu acht jaar en die gasten moeten gaan stagelopen en werken, maar Hayler vindt daar geen geschikt werk voor. We willen een indoor speeltuin beginnen, waar die gasten kunnen werken. Alles is al geregeld, we zijn alleen nog op zoek naar een locatie. Het moet een groot gebouw zijn met parkeerplekken. Dan kom je al snel op een industrieterrein uit, maar daar gelden andere vergunningen voor. De meeste gemeenten houden niet van veranderingen, dus dat is even lastig. Maar ik weet zeker dat het ons uiteindelijk gaat lukken, we geven niet op. Wij willen die kinderen zo ontzettend graag stage laten lopen.

Een compleet andere wereld dan de voetbalwereld.
Ik krijg hier zo ontzettend veel energie van, niet normaal. Schitterend om te zien hoe die kinderen zich in korte tijd ontwikkelen, maar nu is het tijd voor hun volgende stap.

Had je liever een maatschappelijke carrière gehad dan een voetballoopbaan?
Bij RKC zei Zeljko Petrovic ooit tegen mij dat 80 procent van de profcarrière niet leuk is, maar dat die andere 20 procent juist schitterend is. En die 20 procent had ik voor geen goud willen missen. En als het zo doorgaat met De Dijk, spelen we binnenkort in de Jupiler League, haha.

Dan keer je weer terug in het ‘echte’ voetbalwereldje. Wil je dat wel?
Met De Dijk wel. We hebben zo veel plezier met z’n allen én we trainen net zo hard als de profs, serieus. Het is best zwaar, daar heb ik me best in vergist. Iedereen klapt er bovenop. Ik denk dat we best mee zouden kunnen in de Jupiler League. Laatst speelden we een oefenpotje tegen Telstar en dat wonnen we met 1-0. Als team, niet als individuen…

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.