Erik Jonk Sport 21 aug 2016, 16:00

Leestijd: 4 minuten

Acht keer jáááá en nééé op de Olympische Spelen

Olympische Spelen betekenen ruim twee weken een aaneenschakeling van gedenkwaardige momenten. Geweldige en verdrietige momenten waarover de volgende morgen aan de koffieautomaat wordt nagepraat. ,,Goed hè, die turnster. Wat erg, die bal op de paal!” Al zijn er heel veel momenten meer, Metro kijkt er terug op acht, terwijl boksster Nouchka Fontijn op het moment van schrijven nog goud kan winnen.

1 Jááá! De balk van Sanne Wevers

Op de Metroredactie stond we zenuwachtig voor de tv, te wachten op punten van de tegenstanders. Al had Sanne Wevers niet gewonnen, dan is het nog bizar knap wat deze helft van een tweeling op de balk liet zien. Maar nee, de nummer twee van het laatste WK won goud; het eerste goud van een Nederlandse turnster tijdens de Olympische Spelen ooit. Alle plakken in Rio waren mooi, maar déze…

2 Nééé! De tweehonderdste van Jeroen Dubbeldam

Met een grote glimlach, zie de foto, kwam hij met een klein vlaggetje in Rio aan. Nog groter was de glimlach toen hij met de grote vlag bij de openingsceremonie het Nederlands team mocht aanvoeren. Goud had springruiter Jeroen Dubbeldam gewonnen in Sydney (2000), zestien jaar later was hij pas op de Spelen terug. De wedstrijd van het landenteam viel in de soep, maar individueel reed hij twee foutloze ritten. Dat betekende een allesbeslissende barrage, tot de klok een tijdsoverschrijding van tweehonderdste aangaf en dus één dodelijk strafpunt. Toen kwamen de tranen.

3 Jááá! Het finishbord van Ferry Weertman

Dan zwem je bijna twee uur lang in de beukende golven voor de Copacabana en kom je bij het openwaterzwemmen toch nog bijna gelijk op de finish af. Ferry Weertman en Spiros Gianniotis flikten het, met de Griek iéts voor Weertman. Je eindigt de wedstrijd met een klap op een finishbord. De Griek miste, onze ‘Very Ferry Fast’, vriend van Ranomi Kromowidjojo, raakte. Toch duurde het voor het gevoel nog eeuwen tot de jury het verlossende gouden woord voor Nederland sprak. Weertman had overigens serieus op de finishklap getraind. Op een door zijn trainer Marcel Wouda bij een bouwmarkt gekochte plank.

4 Nééé! De plof van Epke Zonderland

Ergens voelde het voor zijn finale-oefening al niet zo goed. Hij had zere vingers en viel ook nog eens tijdens de warming-up. Maar toch, wat gingen we er eens goed voor zitten. Epke Zonderland, de gouden man van Londen 2012, de gouden man ook van commentator Hans van Zetten (‘en hij staat!’). Zou hij het nog een keer kunnen? Het geloof was er weer een seconde of dertig. Toen zal er overal in Nederland ‘nééééé’ zijn geschreeuwd, omdat Zonderland deze keer gestrekt landde, met een enorme plof op de mat.

5 Jááá! De twee ronden stoempen van Elis Ligtlee

Bij heel veel Nederlanders is de woordenschat vorige week verrijkt met het woord keirin. Baanwielrennen achter een brommer en dan een paar rondjes, zonder die brommer, sprinten. Het bleek een spectaculair onderdeel van de Olympische Spelen, helemaal toen ‘we’ met Matthijs Büchli zilver en met Elis Ligtlee goud wonnen. Laatstgenoemde spurtte op indrukwekkende wijze naar de eerste plaats, door twee ronden lang op kop te stoempen. Het ongeloof op het gezicht van de Eerbeekse was prachtig, net als haar uitbundigheid naast Douwe Bob in het Holland Heineken House.

6 Nééé! De paal van Lois Abbingh

Ze stalen onze harten, die handbalsters van Oranje. Debuterend op de Spelen, enthousiast, fanatiek en soms heel erg goed. Ook Lois Abbingh is goed, maar wat hadden we twee keer met haar te doen. In de poulewedstrijd tegen Zuid-Korea miste zij in de laatste seconde een strafworp en eindigde de wedstrijd in een gelijkspel. Achteraf was dat zonder gevolgen. In de halve finale tegen Frankrijk kwam Nederland schitterend terug, tot een goal verschil. Met alweer nog één tel te gaan, mocht Abbingh de laatste bal gooien. Hij kwam binnenkant paal en stuiterde terug het veld in. Weg finale.

7 Jááá! De medalrace van Marit Bouwmeester

Zilver had ze al, zeilster Marit Bouwmeester. Die prestatie van Londen 2012, was voor haar vier jaar later niet genoeg. Binnen een jaar zeilde zij al op het olympische water en in totaal bracht Bouwmeester zo’n driehonderd dagen in Rio de Janeiro door. Zo’n geweldige voorbereiding wierp z’n vruchten af. Nog voor de beslissende medalrace was de fanatieke sportster verzekerd van brons en het zicht op goud was groot. Plek zeven bleek uiteindelijk voldoende, maar wat hield de NOS-commentator ons in spanning door zich telkens af te vragen waar Marit Bouwmeester toch was. Op de gouden plek dus.

8 Nééé! Het uitje van Yuri van Gelder

Yuri van Gelder kon gisteren weer lachen, toen hij zijn finalenummer op festival Lowlands mocht doen. De foto met een wat minder blij hoofd is gemaakt in de rechtbank van Arnhem, waar hij via een kort geding aanspande om terug naar Rio te kunnen. Zijn stapavond na het behalen van de finale, te laat thuiskomen en het missen van een training kostte hem de kop. De discussie barstte in Nederland los, maar uiteindelijk waren er alleen maar verliezers. Inclusief Van Gelder uiteraard, die met tien seconden langer nadenken wellicht een hoop ellende had kunnen voorkomen. Oranjes dieptepunt van de Spelen.